Lesson 13: Wprowadzenie do formuł /en/tr_pl-excel/ukad-strony-i-drukowanie/content/ Wprowadzenie Jedną z najpotężniejszych funkcji programu Excel jest możliwość obliczania informacji liczbowych za pomocą formuł. Podobnie jak kalkulator, Excel może dodawać, odejmować, mnożyć i dzielić. W tej lekcji pokażemy, jak używać odwołań do komórek do tworzenia prostych formuł. Opcjonalnie: Pobierz nasz skoroszyt ćwiczeń. Obejrzyj poniższy film, aby dowiedzieć się więcej o tworzeniu formuł w programie Excel. Operatory matematyczne Excel używa standardowych operatorów dla formuł: znak plus do dodawania ( + ), znak minus do odejmowania ( - ), gwiazdka do mnożenia ( * ), ukośnik lewy dla dzielenia ( / ) i daszek ( ^ ) dla wykładników. Wszystkie formuły w Excelu muszą zaczynać się od znaku równości (=). Wynika to z faktu, że komórka zawiera lub jest równa formule i obliczanej przez nią wartości. Zrozumienie odwołań do komórek Chociaż możesz tworzyć proste formuły w programie Excel przy użyciu liczb (na przykład = 2 + 2 lub = 5 * 5 ), w większości przypadków do utworzenia formuły będziesz wykorzystywać adresy komórek. Jest to znane jako tworzenie odwołania do komórki. Korzystanie z odwołań do komórek zapewni, że formuły będą zawsze prawidłowe, ponieważ można zmienić wartość komórek, do których istnieją odwołania, bez konieczności przepisywania formuły. W poniższym wzorze komórka A3 dodaje wartości komórek A1 i A2, tworząc odwołania do komórek: Po naciśnięciu klawisza Enter formuła oblicza i wyświetla odpowiedź w komórce A3: Jeśli wartości w odwołanych komórkach ulegną zmianie, formuła automatycznie ponownie wykona obliczenia: Łącząc operator matematyczny z odwołaniami do komórek, można tworzyć różnorodne proste formuły w programie Excel. Formuły mogą również zawierać kombinację odwołań do komórek i liczb, jak w poniższych przykładach: Aby utworzyć formułę: W poniższym przykładzie użyjemy prostej formuły i odwołań do komórek do obliczenia budżetu. Wybierz komórkę, która będzie zawierać formułę. W naszym przykładzie wybieramy komórkę D12. Wpisz znak równości (=). Zwróć uwagę, że symbol ten pojawia się zarówno w komórce, jak i na pasku formuły. Wpisz adres komórki w komórce, do której chcesz się odwołać jako pierwszej: w naszym przykładzie jest to komórka D10. Niebieska ramka pojawi się wokół komórki, do której chcemy się odnieść. Wpisz operator matematyczny, którego chcesz użyć. W naszym przykładzie wpiszemy znak dodawania (+).W formule dopisz adres komórki, do której chcesz się odwołać jako drugiej: w naszym przykładzie jest to komórka D11. Czerwona ramka pojawi się wokół komórki, do której chcemy się klawisz Enter na klawiaturze. Formuła zostanie obliczona, a wartość zostanie wyświetlona w komórce. Jeśli wybierzesz komórkę ponownie, zauważ, że komórka wyświetla wynik, podczas gdy pasek formuły wyświetla formułę. Jeśli wynik formuły jest zbyt duży, aby można go było wyświetlić w komórce, może wyświetlić się jako symbol kratki (#######) zamiast wartości. Oznacza to, że kolumna nie jest wystarczająco szeroka, aby wyświetlić zawartość komórki. Po prostu zwiększ szerokość kolumny, aby wyświetlić zawartość komórki. Modyfikowanie wartości za pomocą odwołań do komórek Prawdziwą zaletą odwołań do komórek jest to, że pozwalają one aktualizować dane w arkuszu bez konieczności przepisywania formuł. W poniższym przykładzie zmieniliśmy wartość komórki D10 z 1200 USD na 1800 USD. Formuła w D12 automatycznie przeliczy i wyświetli nową wartość w komórce D12. Excel nie zawsze powie ci, czy twoja formuła zawiera błąd, dlatego to od Ciebie zależy czy sprawdzisz jej poprawność. Aby dowiedzieć się, jak to zrobić, możesz przeczytać lekcję Sprawdź dwukrotnie swoje formuły w naszym samouczku dotyczącym formuł Excel. Aby utworzyć formułę za pomocą metody „wskaż i kliknij”: Zamiast wpisywać adresy komórek ręcznie, możesz wskazać i kliknąć komórki, które chcesz uwzględnić w formule. Ta metoda pozwala zaoszczędzić dużo czasu i wysiłku podczas tworzenia formuł. W poniższym przykładzie utworzymy formułę do obliczenia kosztu zamówienia kilku pudełek plastikowych sztućców. Wybierz komórkę, która będzie zawierać formułę. W naszym przykładzie wybieramy komórkę D4. Wpisz znak równości (=).Wybierz komórkę, do której chcesz się odwołać w formule jako pierwszej: w naszym przykładzie jest to komórka B4. Adres komórki pojawi się w formule. Wpisz operator matematyczny, którego chcesz użyć. W naszym przykładzie wpiszemy znak mnożenia (*).Wybierz komórkę, do której chcesz się odwoływać w formule w drugiej kolejności: w naszym przykładzie jest to komórka C4. Adres komórki pojawi się w formule. Naciśnij klawisz Enter na klawiaturze. Formuła zostanie obliczona, a wartość zostanie wyświetlona w komórce. Kopiowanie formuł za pomocą uchwytu wypełniania Formuły mogą być również kopiowane do sąsiednich komórek przy użyciu uchwytu wypełnienia, co może zaoszczędzić dużo czasu i wysiłku, jeśli trzeba wielokrotnie wykonać te same obliczenia w arkuszu. Uchwyt wypełniania to mały kwadrat w prawym dolnym rogu wybranych komórek. Wybierz komórkę zawierającą formułę, którą chcesz skopiować. Kliknij i przeciągnij uchwyt wypełniania nad komórkami, które chcesz wypełnić. Po zwolnieniu myszy formuła zostanie skopiowana do wybranych komórek. Aby edytować formułę: Czasami możesz chcieć zmodyfikować istniejącą formułę. W poniższym przykładzie wprowadziliśmy niepoprawny adres komórki w formule, więc musimy go poprawić. Wybierz komórkę zawierającą formułę, którą chcesz edytować. W naszym przykładzie wybieramy komórkę D12. Kliknij pasek formuły, aby edytować formułę. Możesz także kliknąć dwukrotnie komórkę, aby wyświetlić i edytować formułę bezpośrednio w komórce. Obramowanie pojawi się wokół komórek, do których się odwołujemy. W naszym przykładzie zmienimy pierwszą część formuły na odwołanie do komórki D10 zamiast do komórki D9. Po zakończeniu naciśnij klawisz Enter na klawiaturze lub wybierz polecenie Enter na pasku formuły. Formuła zostanie zaktualizowana, a nowa wartość zostanie wyświetlona w komórce. Jeśli zmienisz zdanie, możesz nacisnąć klawisz Esc na klawiaturze lub kliknąć polecenie Anuluj na pasku formuły, aby uniknąć przypadkowego wprowadzenia zmian w formule. Aby wyświetlić wszystkie formuły w arkuszu kalkulacyjnym, możesz przytrzymać klawisz Ctrl i nacisnąć ` (akcent ciężki). Klawisz akcentu ciężkiego znajduje się zwykle w lewym górnym rogu klawiatury. Możesz nacisnąć Ctrl + ` ponownie, aby wrócić do normalnego widoku. Wyzwanie! Otwórz nasz zeszyt ćwiczeń .Kliknij kartę Challenge w lewym dolnym rogu formułę w komórce D4, która pomnoży ilość (quantity) w komórce B4 przez cenę za jednostkę (price per unit) w komórce uchwytu wypełnienia, aby skopiować formułę z komórki D4 do komórek D5: cenę jednostkową (price per unit) fried plantains w komórce C6 na 2,25 USD. Zauważ, że line total również zmienia się formułę sumy w komórce D8, aby dodała także komórkę zakończeniu skoroszyt powinien wyglądać następująco: /en/tr_pl-excel/tworzenie-zoonych-formu/content/

SPIS TREŚCI 1 Po co nam znaki dolara w Excelu?2 Co zrobić, żeby zablokować adresy komórek?3 Kiedy, w praktyce, najlepiej wstawiać dolary?4 Wygodny sposób na wstawianie znaków dolara w Excelu5 Wstawianie tylko jednego znaku dolara w Excelu Jednym z podstawowych narzędzi Excela są formuły, a wraz z nimi znak dolara. Wewnątrz formuły (czasem nawet bardzo prostej) możesz wskazywać wybrane komórki, przykładowo: „przemnóż zawartość komórki C5 przez zawartość komórki D5”. W poniższym przykładzie, C5 i D5 to adresy komórek. Przy tych adresach mogą czasem stać znaki dolara – $C$5 oraz $D$5 (rys. 1). Kiedy te dolary wstawiamy? Do czego to jest potrzebne? Co te dolary zmieniają? Na te pytania odpowiemy sobie poniżej. Rysunek 1. Przykład PRODUKTY. Po co nam znaki dolara w Excelu? Trzeba sobie uświadomić jedną rzecz – gdy przeciągamy formuły, to wraz z przeciągnięciem, zmieniają się odpowiednio adresy komórek użyte w tej formule. W przykładzie PRODUKTY, jeśli przeciągnę formułę 3 wiersze w dół, to adresy też zmienią się o 3 wiersze w dół (C5 zmieni się na C8, a D5 zmieni się na D8) (rys. 2). Jest to zupełnie normalne w Excelu, a wręcz często tego po prostu oczekujemy. Po co więc te dolary? Czytaj dalej… Rysunek 2. Wobrażmy sobie teraz inny przykład, gdzie analizujemy jeden konkretny produkt, który ma stałą cenę (420 zł) i liczymy jego sprzedaż w kolejnych miesiącach (rys. 3). Tutaj formułą będzie przemnożenie ilości przez cenę, czyli C5 mnożone przez G4. Rysunek 3. Przykład MIESIĄCE. Jeśli przeciągniemy taką formułe znów o 3 wiersze w dół, to C5 zmieni się na C8, a G4 na G7. Jak widać na rysunku 4, używanie komórki G7 jest bez sensu bo tam wcale nie ma ceny produktu. Zamiast G7 powinno być dalej G4. Na tym przykładzie widać, że nie zawsze chcemy, żeby wraz z przeciągnięciem formuły, przesuwały się adresy komórek. Rysunek 4. Co zrobić, żeby zablokować adresy komórek? Żeby G4 nie zmieniało nam się na G7, należy do G4 dodać $ (dolary). Na razie zróbmy to ręcznie, czyli: W przykładzie MIESIĄCE (rys. 5) wejdź do formuły w komórce D5 i zwyczajnie dopisz „$” (znak dolara) przed „G” i przed „4” i naciśnij ENTER (żeby zapisać zmiany w formule). Dużo więcej filmów z dolarów w Excelu Sprawdź za darmo gdzie znajdziesz wiele więcej zastosowań dla dolarów. Rysunek 5. Gdy przeciągniesz teraz formułę o 3 wiersze w dół, to G4 pozostanie dalej G4 (rys. 6). Rysunek 6. Wstawienie znaków dolara w Excelu przy adresie blokuje tę komórkę, czyli po przeciągnięciu formuły, komórka pozostaje niezmieniona. Zwróc uwagę na to, że C5 wciąż zamienia się na C8, więc możesz swobodnie wybrać, która z komórek ma być zablokowana. Kiedy, w praktyce, najlepiej wstawiać dolary? Gdy zaczynamy używać dolarów w adresach komórek, najczęściej problem sprawia rozpoznanie, w którym miejscu te dolary się przydadzą. Taką podstawową radą jest to, że blokujemy te komórki, których mamy jedną sztukę. Patrząc na przykład MIESIĄCE (rys. 6), ilości produktów mamy wiele (dla każdego miesiąca inna ilość), ale cena produktu jest tylko jedna (stała dla wszystkich miesięcy) – więc wstawiamy znaki dolara przy cenie. Poniżej przykład KURS (rys. 7), w którym przeliczamy kwoty w PLN na kwoty w USD. Mamy wiele kwot w PLN (B6, B7, B8, itd.), ale tylko jeden kurs wymiany tych walut (D4), więc dolary dodajemy przy kursie ($D$4). Rysunek 7. KURS. Wygodny sposób na wstawianie znaków dolara w Excelu Gdy chcesz wstawić dolary do adresu komórki, to zamiast wpisywać te dolary ręcznie, możesz użyć skrótu klawiszowego: Musisz mieć otwartą formułę. Jeśli jesteś w trakcie jej pisania, to siłą rzeczy masz formułę otwartą. Jeśli chcesz wrócić do formuły po jakimś czasie, żeby ją poprawić, to kliknij w komórkę dwukrotnie, albo zaznacz komórkę i wejdź w pasek formuły (wszystkie powyższe czynności dają ten sam efekt). Ważne jest, żeby być „wklikniętym” w formule przy adresie, który chcesz blokować, czyli ta pionowa migająca kreska musi znajdować się obok tego adresu (w przykładzie KURS, rys 7 – albo przed „D”, albo między „D” a „3” albo po „3”). Następnie, naciśnij na klawiaturze klawisz F4. Powinny się wstawić 2 dolary. Jeśli tak się nie dzieje, to prawdopodobnie masz na swojej klawiaturze włączone klawisze funkcyjne, więc musisz nacisnąc klawisz „fn” razem z „F4” (klawisz „fn” znajduje się obok lewego CTRL). Gdy przyzwyczaisz się do tego skrótu to zobaczysz jak bardzo ułatwia on pracę z dolarami w Excelu. Spróbuj nacisnąć F4 kilkukrotnie. Zobaczysz, że zmienia on sekwencję dolarów, czyli: Pierwsze naciśnięcie wstawia 2 dolary: $D$3. Drugie naciśnięcie wstawia 1 dolara przed liczbą: D$3. Trzecie naciśnięcie wstawia 1 dolara przed literą: $D3. Czwarte naciśnięcie usuwa dolary: D3. Kolejne naciśnięcia powtarzają tę samą sekwencję. Do czego przydają się D$3 albo $D3, czyli pojedyczne dolary? Czytaj o tym w dalszej części. Dużo więcej filmów z dolarów w Excelu Sprawdź za darmo gdzie znajdziesz wiele więcej zastosowań dla dolarów. Wstawianie tylko jednego znaku dolara w Excelu Wstawianie tylko jednego dolara w adresie komórki blokuje ją tylko częściowo. Aby wyjaśnić to, posłużę się przykładem CENNIK (rys. 8). W wierszach znajdują się kolejne produkty oraz ich ceny. Chce za pomocą formuły stworzyć cennik, czyli obliczyć ceny dla każdego z produktów, w przypadku różnych rabatów. Wielkość rabatu zależy od tego ile sztuk produktu zostało kupionych. Jeśli ktoś kupił do 5 sztuk, to rabat wynosi 1 zł, jeśli od 5 do 10 sztuk, to rabat wynosi 3 zł, jeśli od 10 do 15 sztuk, to rabat wynosi 5 zł, itd. Rabaty umieszczone są w kolejnych kolumnach. Rysunek 8. Przykład CENNIK. Podane rabaty (1 zł, 3 zł, 5 zł, itd.) to rabaty od ceny jednostkowej i takie ceny jednostkowe też chcemy obliczyć w tabeli – zobacz rysunek 9 (wyliczono ceny dla 2 pierwszych produktów). W D6 cena jest bez zmian, w E6 cena spada o 3 zł, w F6 cena spada o 5 zł, itd. Rysunek 9. Czym ten przykład różni się od poprzednich? Tym, że formułę będziemy przeciągać nie tylko z góry na dół, ale też z lewej do prawej. I to jest bardzo ważna różnica, która sprawia, że często będziemy używać nie podwójnych, a pojedynczych dolarów. Zacznijmy rozwiązywać to zadanie podobnie jak wcześniejsze, czyli wstawiam formułę, gdzie zapisuje dolary przy D5. Oczywiście formuła odejmje od ceny (C6) kwotę rabatu (D5) (rys. 10). Rysunek 10. Jeśli przeciągnę tę formułę tylko w dół (tak jak we wcześniejszych przypadkach), to wszystko wygląda dobrze, a wyniki są prawidłowe (rys. 11). Rysunek 11. Teraz wprowadzimy ten nowy element, czyli przeciągnięcie formuły w prawo. Przeciągną na razie tylko tę formułę z pierwszego wiersza. Widać, że C6 niepotrzebnie przesunęło się na G6, a D5 powinno przesunąć się na H5, ale tego nie zrobiło (rys. 12). Więc wszystko jest źle, włącznie z wynikiem formuły. Rysunek 12. Jak więc rozwiązać ten problem. Trzeba uświadomić sobie, że czasem chcemy w adresie komórki zablokować tylko wiersz, albo tylko kolumnę, a nie oba elementy jednocześnie. Tak jest w tym przykładzie: Gdy przeciągnęliśmy formułę w dół, C6 miało przesuwać się do kolejnych wierszy (C7, C8, C9, itd.), więc wiersza w C6 nie powinniśmy blokować (rys. 11) . Gdy przeciągnęliśmy formułę w prawo, to C6 zmieniło nam się na G6, a powinno pozostać dalej C6 (rys. 12). Czyli musimy zablokować kolumnę w C6, czyli zapisać $C6. Dolar blokuje zawsze „to przed czym stoi”, czyli $C6 zablokuje jedynie „C” (nie zablokuje „6”, czyli wiersza”) (rys. 13). Gdy przeciągnęliśmy formułę w dół, D5 nie miało przesuwać się do kolejnych wierszy (miało cały czas pozostać D5) (rys. 11), więc wiersz w D5 musimy zablokować, czyli zapisać D$5. Dolar blokuje zawsze „to przed czym stoi”, czyli D$5 zablokuje jedynie „5”. Gdy przeciągnęliśmy formułę w prawo, to D5 pozostało dalej D5, a powinno zmienić się na kolejne kolumny (D5, E5, F5, itd.) ( . Czyli nie możemy blokować kolumny w D5, czyli musimy pozostawić D$5 ( Rysunek. 13. Jeśli temat dolarów w Excelu jest dla Ciebie nowy, to blokowanie pojedynczymi znakami dolarów będzie na początku nieco kłopotliwe, więc nie zrażaj się tym, że nie od razu każdą formułę jesteś w stanie z miejsca perfekcyjnie zapisać. Wymaga to trochę ćwiczeń, czyli tworzenia kolejnych formuł. Jeśli chcesz poćwiczyć, oglądając filmy szkoleniowe i pobierając kolejne ćwiczenia, to zapraszam się do naszych kursów z Excela online, gdzie możesz za darmo przetestować tę platformę i przećwiczyć dolary w Excelu. Moja podpowiedź jest taka, aby zastanowić się z czego będzie Twoja formuła Excelowa zawsze korzystać: w CENNIKU (rys. 13) korzystasz z ceny produktu oraz z rabatu. Cena produktu jest zawsze w kolumnie C, a rabat zawsze w wierszu 5. Idę więc do formuły „=C6-D5” i w ciemno blokuję „C” oraz „5”. Powiązane wpisy poradnikowe

Co oznacza w formule? Operator @ w odwołaniach strukturalnych w tabelach programu Ms Excel. Operator @ zastępuje operator # ten wiersz – dotyczy komórek w tym samym wierszu, co formuła, tak jak odwołanie wzgędne Jedynie w sytuacji, gdy tabela składa się tylko z jednego wierszamoże pojawić się # również w najnowszych wersjach.

Określić poziom znajomości Excela nie jest łatwo, a ten temat często poruszają osoby mnie obserwujące czy uczestnicy moich kursów. Co trzeba zrobić i czego trzeba się nauczyć, żeby zaznajomić się z Excelem od A do Z?OD CZEGO ZALEŻY POZIOM ZNAJOMOŚCI EXCELA?Zanim przejdziemy przez kolejne poziomy znajomości Excela i omówimy umiejętności, które warto nabyć, trzeba się zastanowić jak je rozgraniczyć. Nie lubię używać słów typu „poziom średniozaawansowany” czy „poziom ekspert”, ale lepiej przemawiają one do wyobraźni. Kursanci wymagają jednak ode mnie zamykania Excela w ramy to trudne z prostego powodu: jeżeli ktoś dużo pracuje np. na wykresach, tworzy masy prezentacji, to w wykresach będzie się dobrze odnajdywał. Z drugiej strony jeżeli ktoś pracuje w analizie danych, a nie robi prezentacji, to okaże się, że będzie umiał się lepiej posługiwać np. tabelami przestawnymi czy Power wyżej wymienione dwie osoby, jak ocenić ich poziom zaawansowania? Wypadałoby sprowadzić je do jakichś prawideł. Trzeba by zrobić jakiś test i na tej podstawie ocenić ich poziom. Jedna będzie miała wysoki poziom umiejętności związanych z analizą, a druga umiejętności związane z graficzną prezentacją. Z drugiej strony osoba od analiz może być słaba w wykresach, a ta od graficznej prezentacji danych – w to wypośrodkować? To właśnie ta trudność ustaleniu poziomu Excela, w opisaniu go jednym słowem. Opis poziomu jakiejkolwiek kompetencji jest trudny. To powód, przez który raczej unikam stwierdzania poziomów podstawowy, średniozaawansowany, ekspert. W odpowiedzi na potrzeby moich kursantów, czy osób śledzących moją działalność siłą rzeczy tych słów używam. Przyjrzyjmy się, na jakie etapy dzielę poziom znajomości I – FUNDAMENTY EXCELACzym są fundamenty Excela? Co warto wiedzieć, aby uznać swój poziom Excela za średni?Będzie ci potrzebna:podstawowa znajomość obsługi okna Excela, czyli odnalezienie się w minimalnym stopniu na wstążce Excela. Wstążka znajduje się nad obszarem pracy, czyli nad komórkami,umiejętność dodawania, przesuwania czy usuwania arkuszy, kolumn i wierszy,znajomość rodzajów danych i różnic między nimi. Excel inaczej traktuje dane w formie wartości logicznych, daty, liczby a inaczej wartości tekstowe,filtrowanie i sortowanie danych. Mam tutaj na myśli i filtrowanie jednopoziomowe, w którym pracujesz na jednej kolumnie, i filtrowanie wielopoziomowe. Warto też znać rodzaje filtrów: liczbowe, tekstowe i datowe. Przyda się również sortowanie, czyli układanie danych w odpowiedniej kolejności,poruszanie się po dużych zakresach danych. Ciężko używać myszy, kiedy mamy do dyspozycji 30 000 wierszy. Kółkiem (scrollem) moglibyśmy się zajeździć na śmierć 😉 W takiej sytuacji warto nawigować po arkuszu za pomocą skrótów klawiszowych,blokowanie komórek (kojarzysz dolary w adresach?), bez tej opcji ciężko przejść do pracy na formułach,zrozumienie formatowania w Excelu,formatowanie warunkowe, które pozwala przyciągnąć uwagę użytkownika do konkretnego miejsca. To narzędzie podświetla komórki, dodaje ikony, które wyróżniają odpowiednie dane, nie zmieniając ich wartości, dzięki czemu łatwiej analizuje nam się raporty,zrozumienie działania daty w Excelu. Wbrew pozorom daty nie są wcale takie trudne. Są traktowane jako liczba dni, która upłynęła od pierwszego stycznia 1900 roku,znajomość formuł datowych. Samo zrozumienie działania dat to jeszcze nie wszystko. Możemy wykonywać na ich operacje, odpowiednio wyciągać dane takie, jak liczba dni roboczych pomiędzy konkretnymi datami, w połączeniu z formułami logicznymi, aby określić, co się stało zadanym przedziale czasu,warto znać podstawy wykresów, żeby móc je wstawić na prezentację. Dobrym pomysłem jest zgłębienie metodyki budowania dobrych wykresów,podstawy tabel przestawnych, to wstęp do nieco bardziej zaawansowanej analizy,podstawowe skróty – w rozumieniu programu Excel usuwanie zer za pomocą formatowania to nie jest usuwanie, a ukrywanie 😉 Warto nauczyć się prawidłowego zaokrąglenia. Sprawdza się, kiedy przeliczamy waluty albo faktury VAT netto – brutto,wyszukań – szczególnie warto wspomnieć o formule czyli „królowej-korpo formuł”. To bardzo popularne rozwiązanie, choć ma swoje wady. Jest jeszcze jej siostra – o której również warto pamiętać,logiczne, np. formuła JEŻELI. Na poziomie podstawowym trzeba chociaż zrozumieć, jak ta funkcja działa. Funkcja JEŻELI sprawdzi, czy nasi handlowcy osiągnęli wyniki sprzedażowe. Jeżeli osiągnęli wynik, to dostają np. premię. Przykłady użycia funkcji JEŻELI można mnożyć. To pierwsza bardziej algorytmowa funkcja, która pozwala przekuć nasze myślenie na Excela i pozwolić mu decydować za które wspomniałem, znajdują się w kursie Excel w CV (klik). Są tam fundamenty Excela do poziomu średniego. Te możliwości musi znać koniecznie każdy, kto wybiera się do pracy w korporacji lub prowadzi swój biznes i planuje korzystać z II – TABELE PRZESTAWNEEtap drugi to wejście w głębszą analizę, głównie za pomocą tabeli przestawna to sprytne narzędzie, zbudowane na zestawie danych. Źródłem mogą być olbrzymie tabele, zawierające nawet ponad 500 tysięcy wierszy. Silnik tabeli przestawnej świetnie sobie radzi z tak dużymi zestawami danych i znacznie ułatwia nam ich analizę. Dzięki intuicyjności tego narzędzia możesz szybko i przyjemnie budować efektowne się pracy w tabelach przestawnych, musisz pamiętać o danych źródłowych:jak powinien wyglądać układ danych,jak w tabeli przestawnej zachowują się konkretne rodzaje danych – liczbowe logiczne, datowe i tekstowe,czy źródłem będzie zwykła tabela, czy tabela rozumieniu Excela i jaki to ma wpływ na odświeżanie również poznać funkcje takie, jak:pola i elementy obliczeniowe. To narzędzia wbudowane w tabelę przestawną, pozwalające dodawać do niej kolejne kolumny, w których będą wykonywane obliczenia,dane możemy prezentować na wiele sposobów: zliczać np. nasze zamówienia, pokazać wyniki sprzedaży poszczególnych kategorii jako procentowy udział w całości,modele danych, które umożliwiają łączenie ze sobą tabeli z różnych plików. Gdy nie wszystkie dane możemy mieć w jednym pliku, budujemy relacje pomiędzy tabelami i tworzymy podsumowanie,dashboard, czyli łączenie ze sobą kilku tabel przestawnych za pomocą fragmentatorów. Fragmentatory to sprytne, ładnie wyglądające guziki pozwalające filtrować dane we wszystkich tabelach przestawnych połączonych w raporcie przestawne to ogromne i bardzo złożone narzędzie i niestety jest często bagatelizowane. Gorąco zachęcam do zgłębienia tego tematu. Możesz to zrobić od A do Z dzięki kursowi tabele przestawne od zera do Mastera (klik).ETAP II – POWER QUERYKolejny etap głębszej analizy to Power Query – narzędzie, które zostało wprowadzone do Excela od wersji 2010 (w wersji 2010 i 2013 dodatek Power Query trzeba doinstalować, a w 2016 i wyżej ten dodatek jest już wbudowany w programie Excel). W dużym skrócie Power Query pozwala na pobieranie danych z różnych źródeł np. z API, ze stron www, z innych plików, z tzw. „hurtowni danych” czyli bezpośrednio z miejsca, w którym te dane są przechowywane. Power Query umożliwa również przekształcanie plusem Power Query jest jego szybkość działania. Umożliwia pracę na bardzo dużych zestawach danych, przekraczających możliwości Excela (arkusz Excela może pomieścić 1 048 576 wierszy). W Power Query możesz pracować nawet na kilku milionach wierszy. Pamiętaj jednak, aby przed eksportem danych do Excela, ograniczyć ich liczbę tak, aby zmieściły się w arkuszu. O Power Query kursu jeszcze nie ma, ale już nad nim pracuję 😉ZAAWANSOWANE FUNDAMENTYPrzechodzimy do następnego poziomu, który nazywam „zaawansowane fundamenty”. To przestrzeń pomiędzy poziomem średnim a zaawansowanym. Tu znajduje się to, co jest pomiędzy fundamentami od poziomu średniego aż do końca:pozostałe opcje na wstążce, których nie omówiliśmy w części fundamentów Excela do poziomu średniego i dodatkowo poszerzenie tych, o których wcześniej wspomnieliśmy,obsługa każdej możliwości Excela, której brakuje – np. obsługa Solvera, nauczenie się drukowania, tworzenia znaków wodnych, nagłówków, zakładanie i zdejmowanie haseł, zaawansowane formatowanie warunkowe, czyli formatowanie stosujące kolory na podstawie formuł, filtrowanie zaawansowane,menedżer nazw i możliwość tworzenia tzw. dynamicznych zakresów,praca na wielu arkuszach,triki optymalizacji i dobre praktyki, które należy stosować, żeby Excel się nie zacinał, formuły przeliczały się szybciej, itp.,pozostałe skróty klawiszowe,zagnieżdżenie używane grupy formuł:finansowe, za pomocą których możesz np. obliczyć zyski z lokaty, zwrot z inwestycji, czy procentowe koszty twojego kredytu przy odpowiednich założeniach,logiczne, np. funkcje JEŻELI, LUB, ORAZ, WARUNKI, NIE, czy Przydają się do tworzenia bardziej zaawansowanych algorytmów. Zagnieżdżając jedną funkcję w drugiej, można tworzyć bardzo złożone formuły,wyszukiwania i odwoływania, takie jak INDEKS, i nowe funkcje wyszukiwania dodane do najnowszego Excela w wersji 365, czyli czy również funkcje WIERSZ, KOLUMNA, UNIKATOWE, PRZESUNIĘCIE czy SORTUJ,matematyczne, i czyli takie, które na podstawie warunków pozwalają operować na liczbach. Są zbliżone w działaniu do tabel przestawnych, ale nadal potrzebne. Nie wszystko można zrobić tabelą przestawną,statystyczne, pozwalają np. wybrać wartość najwyższą, najwyższą z kolei, najmniejszą i najmniejsza z kolei – MAX, MIN, a także funkcje, które pozwalają zliczyć wystąpienia konkretnych wyników na podstawie kryterium, czyli i np. Te funkcje pozwalają w łatwiejszy sposób wyciągać dane z interesującej nas bazy. Są często niedoceniane i mało osób wie, jak działają,informacyjne, są bardzo dobrym dodatkiem do logicznych. Pozwalają stwierdzić, czy w komórce znajduje się np. błąd, liczba, liczba parzysta itd. To funkcje pomocne w budowaniu algorytmów. Na podstawie funkcji informacyjnej, funkcja logiczna może wykonywać różne działania. Należą do nich też funkcje ARKUSZ czy KOMÓRKA, które ułatwiają pobranie danych z była część zaawansowanych fundamentów. Jeżeli chcesz poznać możliwości Excela w stopniu zaawansowanym, sprawdź stronę CZĘŚĆ – MAKRA I VBAOstatni poziom obsługi programu Excel to makra i VBA. Makra automatyzują wcześniej stworzone działania. Jeżeli zbudowaliśmy jakiś raport i odświeżamy go ręcznie – kopiujemy dane z różnych plików, wklejamy, przenosimy, a potem wysyłamy ten raport do konkretnych osób, za pomocą makra możemy te czynności czyli Visual Basic for Applications to język, za pomocą którego możesz komunikować się z edytorem makr, a same makra to napisane przez nas skrypty. Makra i VBA są trochę jak polewa do lodów – jeżeli lody już mamy i je nią polejemy, to są jeszcze lepsze 😉W dużym skrócie makrami automatyzujemy wszystkie wspomniane wcześniej funkcje. Mógłbym porównać wiedzę związaną z makrami i VBA do wszystkiego, czego uczymy się wcześniej razem. To jest praktycznie osobny świat i dobrze go znać, bo przyspiesza tempo temacie makr i VBA również stworzyłem przewodnik od A do Z, który nazywa się (jakżeby inaczej 😉) Makra i VBA (klik).PODSUMOWANIEMam nadzieję, że po przeczytaniu tego poradnika już wiesz, co trzeba umieć, żeby uznać się za mistrza Excela. Teraz widzisz, że Excel to nie tylko suma, jak mawiają niektórzy studenci. Ciężko jednoznacznie stwierdzić, jaki poziom znajomości Excela się ma, za to pewne jest, że umiejętność obsługi programu Excel jest naprawdę cenna na rynku Temat ten poruszałem również w podcaście 41 (klik). Zachęcam Cię do jego wysłuchania, jeśli jesteś ciekawy, jak w praktyce używałem wielu z wymienionych wyżej funkcji Excel Od podstaw do zaawansowaniaMichał KowalczykJestem MVP Microsoftu. Jak mówią o mnie kursanci: jestem jedynym trenerem, który płynnie tłumaczy z Excelowego na nasze. Pomagam ludziom odmieniać ich kariery, ucząc jak skutecznie korzystać z programu Excel i narzędzi, potrzebnych w pracy biurowej. Uświadamiam przedsiębiorców o wadze liczb w biznesie, aby mogli zwiększać rentowność firm. Na Facebooku uczy się ze mną ponad 40 000 osób, na TikToku 100 000 osób. Zapisz się, aby nauczyć się Excela!Ostatnio na blogu

IFS vs. IF (WARUNKI kontra JEŻELI) Funkcja IFS pozwala w prosty sposób na wprowadzenia kolejnych warunków logicznych bez konieczności zagnieżdżania. Ze względu na brak zagnieżdżania wydajność funkcji IFS jest znacznie efektywniejsza. Pozwala zastosować dwukrotnie więcej, czyli 127 warunków, podczas gdy zagnieżdżona formuła 64

No właśnie... Zielone trójkąciki - zmora większości użytkowników Excela. Chodzi o te zielone trójkąciki: Te trójkąciki Excel wyświetla wtedy, gdy znajdzie w komórce jakiś błąd. Takim błędem jest na przykład wpisanie liczby jako tekst (np. za pomocą apostrofu ') czy wpisanie w kolumnie tabeli innej formuły niż pozostałe naokoło. Listę takich błędów znajdziesz w opcjach (Plik/ Opcje/ Formuły): A o tym, jak zmienić liczbę przechowywana jako tekst na liczbę dowiesz się tutaj. Często jednak wiemy "co autor miał na myśli" i celowo wprowadzamy liczbę jako tekst, bo na przykład potrzebujemy wpisu takiego: 001. Excel po wprowadzeniu takiej wartości do komórki automatycznie zmieni ją na 1. A nam chodzi o 001. Wpiszemy więc to jako '001. I nie potrzebujemy mądrości Excela, który uznaje to za błąd! Na szczęście można bardzo łatwo i szybko pozbyć się tych denerwujących zielonych trójkącików... W tym celu należy: 1. Wejść na kartę Plik, wybrać Opcje 2. W oknie, które się pojawi, kliknąć kartę Formuły 3. W sekcji Sprawdzanie błędów odznaczyć opcję Włącz sprawdzanie błędów w tle Poniżej znajduje się sekcja Reguły sprawdzania błędów, w której możesz zobaczyć co Excel traktuje jako błąd. Dodatkowo, jeśli chcesz by Excel informował cię o błędzie tylko w niektórych sytuacjach, możesz zostawić tylko niektóre opcje (zostawiając włączone Włącz sprawdzanie błędów w tle). A oto efekt: Gotowe!

Jeśli odwołania użyte w formule nie są spójne z odwołaniami w sąsiednich formułach, w programie Excel zostanie wyświetlony błąd. Formuła, która nie uwzględnia komórek w regionie : Formuła może nie dołączać automatycznie odwołań do danych wstawionych między oryginalny zakres danych a komórkę zawierającą formułę. Luty 13, 2012 Wyświetlono: 13100 razy Jeśli w formule zdarzy się przypadek, iż nie można poprawnie obliczyć wyniku, w programie Excel zostanie wyświetlona wartość błędu, taka jak #####, #DZIEL/0!, #N/D, #NAZWA?, #ZERO!, #LICZBA!, #ADR! i #ARG!. Każdy typ błędu ma inne przyczyny i inne rozwiązania. Poniższa tabela zawiera ogólne informacje o tych błędach oraz łącza do artykułów ze szczegółowymi opisami błędów. Opis Naprawa błędu ##### Program Excel wyświetla komunikat o tym błędzie, jeśli kolumna jest za wąska, aby mogły zostać wyświetlone wszystkie znaki w komórce lub jeśli komórka zawiera ujemne daty lub godziny. Np. formuła odejmująca datę przyszłą od przeszłej, taka jak =06/15/2008-07/01/2008, daje ujemną datę. Naprawa błędu #ADR! Program Excel wyświetla komunikat o tym błędzie, jeśli odwołanie do komórki jest nieprawidłowe, np. usunięto komórki, do których odwołują się inne formuły albo wklejono przenoszone komórki do komórek, do których odwołują się inne formuły. Naprawa błędu #ARG! Program Excel może wyświetlać komunikat o tym błędzie, jeśli formuła odwołuje się do komórek zawierających dane różnego typu. Jeśli sprawdzanie błędów w formułach jest włączone, wyświetlana jest etykietka ekranowa z komunikatem „Nieprawidłowy typ danych wartości użytej w formule”. Aby rozwiązać ten problem zwykle wystarczy wprowadzić drobne zmiany w formule. Naprawa błędu #DZIEL/0! Program Excel wyświetla komunikat o tym błędzie, jeśli liczba jest dzielona przez zero (0) lub przez wartość z pustej komórki. Naprawa błędu #LICZBA! Program Excel wyświetla komunikat o tym błędzie, jeśli formuła lub funkcja zawiera nieprawidłowe wartości liczbowe. Naprawa błędu #N/D Program Excel wyświetla komunikat o tym błędzie, jeśli wartość jest niedostępna dla funkcji lub formuły. Naprawa błędu #NAZWA? Ten błąd występuje wtedy, gdy program Excel nie rozpoznaje tekstu w formule. Przykładem może być błąd w nazwie zakresu lub funkcji. Przegląd funkcji Trudno sobie wyobrazić arkusz kalkulacyjny bez zastosowania funkcji. Funkcje w Excel spełniają coraz to większą rolę. Od bardzo dawna wyszły już poza zestaw podstawowych funkcji matematycznych, obejmując szerszy zakres. Dla przeciętnego użytkownika zaleta jaką jest mnogość funkcji Excela jest problemem trudnym do zgryzienia. Konstrukcje funkcji i ich wielość sprawia, że wiele osób się zniechęca, poznając te zagadnienia i nie próbuje bardziej zgłębić tematu, rezygnując w przedbiegach. Powodem często jest zbyt trudny, hermetyczny opis funkcji jakie mamy do dyspozycji. Czasem ciężko znaleźć sens czy sedno danej funkcji. Przyczyniają się do tego zawiłe, skomplikowane opisy. Dopiero dokładne zapoznanie się z daną funkcją, zobaczenie jej w praktycznym zastosowaniu uzmysławia użytkownikowi, iż wiele funkcji ma zastosowanie, jakiego wcześniej nawet nie podejrzewaliśmy, a używanie nie jest takie trudne. Dlatego w tym opracowaniu zebrano typowe funkcje zgrupowane według grup. Do funkcji – oprócz systematycznego typowego opisu – dodano także praktyczne zastosowanie poparte przykładem, co wydaje się być bardzo cenne dla zrozumienia tajników poszczególnych funkcji. Funkcje daty i czasu Funkcje daty i czasu to zestaw kilkunastu funkcji do zarządzania danymi, sformatowanych jako czas lub data. Funkcje są posegregowane alfabetycznie. Ostatnie funkcje nie wchodzą w skład podstawowego zestawu funkcji. Czas Zwraca określony czas, jako liczbę dziesiętną. Jeśli komórka miała format Ogólny przed wprowadzeniem funkcji, to wynik zostanie sformatowany jako data. Liczba dziesiętna zwracana przez funkcję CZAS to wartość z zakresu od 0 (zero) do 0,99999999, reprezentująca godziny od 0:00:00 (12:00:00 AM) do 23:59:59 (11:59:59 PM). Składnia funkcji CZAS(godzina, minuta, sekunda) RYS. 1 Godzina to liczba z zakresu od 0 (zero) do 32767 reprezentująca godzinę. Każda wartość większa niż 23 zostanie podzielona przez 24, a reszta będzie traktowana jako wartość godziny. Np. funkcja CZAS(27;0;0) = CZAS(3;0;0) = ,125, czyli 3:00. Minuta to liczba z zakresu od 0 do 32767 reprezentująca minuty. Każda wartość większa niż 59 zostanie konwertowana na godziny i minuty. Np. funkcja CZAS(0;750;0) = CZAS(12;30;0) = ,520833, czyli 12:30. Sekunda to liczba z zakresu od 0 do 32767 reprezentująca sekundy. Każda wartość większa niż 59 zostanie konwertowana na godziny, minuty i sekundy. Np. funkcja CZAS(0;0;2000) = CZAS(0;33;22) = ,023148, czyli 0:33:20. Aby wyświetlić liczbę jako godzinę, należy zaznaczyć odpowiednią komórkę, a następnie na karcie Arkusz w grupie Liczba kliknąć strzałkę obok pola : i kliknąć pozycję Godzina lub prawy przycisk myszki na komórce i formatuj komórki nadając format godzinowy. Data Zwraca liczbę kolejną reprezentującą określoną datę. Jeśli komórka miała format Ogólny przed wprowadzeniem funkcji, wynik zostaje sformatowany jako data. Składnia DATA(rok; miesiąc; dzień) RYS. 2 Rok Argument rok może zawierać od jednej do czterech cyfr. Program Microsoft Excel interpretuje argument rok zgodnie z używanym systemem daty. Miesiąc to dodatnia lub ujemna liczba całkowita z zakresu od 1 do 12, która oznacza miesiąc roku (od stycznia do grudnia). Dzień to dodatnia lub ujemna liczba całkowita z zakresu od 1 do 31, która oznacza dzień miesiąca. Program Microsoft Excel przechowuje daty jako liczby seryjne, których można używać w obliczeniach. Domyślnie data 1 stycznia 1900 jest liczbą seryjną 1, data 2 stycznia 1900 to liczba 2, a data 14 czerwca 2010 jest liczbą seryjną 40343. Dzięki takiej reprezentacji daty w łatwy sposób możemy od danej daty odjąć lub dodać przykładowo 10 dni, uzyskując nową datę. Funkcja DATA jest najbardziej użyteczna w formułach, w których rok, miesiąc i dzień są formułami, a nie stałymi. Dzień Zwraca dzień daty reprezentowanej przez argument liczba_kolejna. Dzień jest wyświetlany jako liczba całkowita z zakresu od 1 do 31. Składnia DZIEŃ(liczba_kolejna) RYS. 3 Liczba_kolejna to data poszukiwanego dnia. Daty powinny być wprowadzane przy użyciu funkcji DATA lub jako wynik innych formuł lub funkcji. Np. funkcji DATA(2008;5;23) można użyć dla dnia 23 maja 2008. Problemy mogą wystąpić, jeżeli daty są wprowadzane jako tekst. Rok Zwraca rok odpowiadający dacie. Rok ten jest zwracany jako liczba całkowita z przedziału od 1900 do 9999. Składnia ROK(liczba_kolejna) RYS. 4 Liczba_kolejna to data poszukiwanego roku. Daty powinny być wprowadzane przy użyciu funkcji DATA lub jako wyniki innych formuł lub funkcji. Np. w przypadku daty 23 maja 2008 należy użyć funkcji DATA(2008;5;23). Jeśli daty są wprowadzane jako tekst, mogą wystąpić problemy. Zadanie Do komórki a1 wprowadź wartość „dwa” (bez cudzysłowu). Do komórki b1 wprowadź formułę „=a1/a2”. Dlaczego pojawił się błąd #ARG i jak można to naprawić? Po naprawie błędu #ARG pojawił się nowy. Czemu? Osoby zainteresowane sprawdzeniem poprawności wykonania ćwiczenia prosimy o wysłanie maila na adres szkolenia@ CTS – Centrum Technik Sieciowych cts@ tel. 22 838-19-08 22 838-52-70

Tomasz Urbanski.net.pl: Co w Excelu oznacza błąd #ZERO!? #microsoftexcel.

Każda funkcja typy CZY (łącznie 13 rodzajów) określa typ wartości znajdujący się w komórce Excela i w zależności od wyniku zwraca wartość PRAWDA lub FAŁSZ. Przykładowo funkcja zwraca wartość FAŁSZ, jeśli odwołuje się do komórki z tekstem, lub wartość PRAWDA jeśli odnosi się do komórki z liczbą. Przykładowe użycie jednej z funkcji typu CZY – znajdziesz na końcu tego wpisu, najpierw krótkie omówienie wszystkich rodzajów. (ang. ISTEXT) Funkcja odwołuje się to tekstu, jeśli w komórce znajduje się informacja, które jest tekstem, zwraca wartość PRAWDA, w przeciwnym wypadku FAŁSZ. (ang. ISNUMBER) Analogiczna sytuacja co w punkcie pierwszym z tą różnicą, że zamiast tekstu – wyszukujemy liczb. (ang. ISBLANK) Funkcja wskazuje pustą komórkę. (ang. DELTA) Sprawdza czy wartości w dwóch rożnych komórkach – są identyczne (wynik 1) lub nie (wynik 0). Należy podkreślić, że chodzi jedynie o wartości liczbowe, treści tekstowe zwracają błąd #ARG! (ang. ISEVEN) Stwierdza czy dana wartość jest liczbą parzystą. (ang. ISODD) Analogiczna sytuacja co w punkcie powyżej, tym razem chodzi o liczby nieparzyste. (ang. ISLOGICAL) Funkcja odwołuję się do wartości logicznej dla słów PRAWDA lub FAŁSZ. Przyjmuje wartość PRAWDA dla obu z nich lub FAŁSZ dla każdego innego tekstu/wartości. (ang. ISNONTEXT) Funkcja odwołuje się do każdej komórki innej niż tekst. Dla pustej komórki zwraca wynik PRAWDA, ponieważ jej wartość logiczna = 0, co oznacza, że jest liczbą. (ang. ISNA) Odwołuje się jedynie do stwierdzenia, czy w komórce występuje typ błędu #N/D! (braku wartości). (ang. ISERR) Tym razem funkcja odwołuje się do wszystkich rodzajów błędu, z wyjątkiem #N/D! (ang. ISERROR) To suma dwóch poprzednich funkcji. Odwołuje się do każdego rodzaju błędu (#ARG!, #ZERO!, #N/D!, #ADR!, #DZIEL/0!, #LICZBA! lub #NAZWA?). (ang. ISREF) Sprawdza czy dana komórka jest prawidłowym odwołaniem. Na przykład odwołanie =A1 zwróci wartość PRAWDA, ale =ABCDE1 zwróci już FAŁSZ, ponieważ takie odwołanie nie może istnieć w Excelu. (ang. ISFORMULA) Informuje czy w danej komórce znajduje się formuła. pobierz przykłady: FUNKCJA CZY. PRZYKŁAD Funkcja CZY przydaje się szczególnie przy wykonywaniu obliczeń. Przykładowo jeśli chcielibyśmy podzielić liczby w kolumnie A przez liczby w kolumnie B (w których część wartości przyjmuje wartość 0 lub nie jest liczbą) część wyników zwróci błąd np. 400/0 = #DZIEL/0! lub 600/pies = #ARG!. Dlatego aby uniknąć takich wyników można zastosować funkcję w połączeniu z funkcją JEŻELI. W kolumnie D wprowadzamy formułę =JEŻELI( nie jest możliwe”;C1) (kolumnę C można na koniec ukryć). Formułę można przetłumaczyć następująco: JEŻELI w komórce C1 pojawi się jakikolwiek RODZAJ BŁĘDU, to wtedy napisz „dzielenie nie jest możliwe„, w przeciwnym wypadku wykonaj dzielenie, czyli podaj wynik dzielenia z komórki C1. (Więcej o funkcji JEŻELI i zagnieżdżaniu w nie innych funkcji znajdziesz TUTAJ.) avg. rating (94% score) - 1 vote

We can Write Formula in Excel in 2 ways, namely, Method #1 – Write the formula manually. a). First, type an equal (=) sign in an empty cell. b). Enter the cell value or cell reference. c). Enter the arithmetic operator, such as +, *, -, /, or the mathematical operations according to the required calculation. d). ^{W najnowszej odsłonie pakietu Microsoft Office 2007 poszerzono możliwości obliczeniowe programu Excel. Zostały dodane nowe funkcje, które to zwiększyły zdolności aplikacji kilkakrotnie. Obliczenia możemy wykonywać za pomocą tak zwanych formuł. Są to równania, które wykonują zadanie na podstawie zawartości komórek Excel. Każdą formułę poprzedzamy znakiem równości, a następnie wpisujemy właściwy wzór. Budowa formuły Formuła składa się z następujących części: Stałe Odwołania Operatory Funkcje Na przykład: =3*B1-PI() Stałe Stałe są to wartości, które umieszczamy w komórkach w postaci liczb lub tekstu. Nie są one obliczane. Należy pamiętać także, iż nie są to dane, które otrzymujemy po obliczeniu. Wprowadzenie stałej do formuły powoduje jej końcową zmianę. Odwołania Są to komórki, które wstawiamy w postaci numeru wiesza i kolumny do równania. Na podstawie zawartości odwołania jest pobierana wartość. Operatory Operatory określają typ operacji, jaką chcemy wykonać. Przy tworzeniu wzoru musimy pamiętać o korzystaniu z nawiasów, jeśli chcemy zachować kolejność obliczeń w formule. Wyróżniamy cztery typy operatorów: arytmetyczne, porównania, łączenia tekstów i odwołania. Operatory arytmetyczne Stosujemy je do podstawowych obliczeń arytmetycznych, np. dodawanie liczb. Operator Funkcja + (znak plus) Dodawanie – (znak minus) Odejmowanie Negacja * (gwiazdka) Mnożenie / (kreska ułamkowa) Dzielenie % (procent) Procent ^ (daszek) Potęgowanie Operatory porównania Stosujemy je w celu porównania dwóch wartości. Operator Funkcja = (znak równości) Równe > (znak większości) Większe niż = (znak większe niż lub równe) Większe niż lub równe (znak nierówności) Różne Operatory łączenia tekstu Stosujemy, gdy chcemy połączyć ciąg wartości w całość. Operator Funkcja & Łączy dwie wartości w celu utworzenia jednej ciągłej wartości tekstowej (konkatenacja) Operatory odwołania Stosujemy, gdy chcemy połączyć zakres komórek w całość. Operator Funkcja : (dwukropek) Tworzy jedno odwołanie do wszystkich komórek znajdujących się między dwoma podanymi (włącznie z nimi) ; (średnik) Łączy wiele odwołań w jedno (spacja) Tworzy odwołanie do komórek wspólnych dla dwóch odwołań Funkcje Są to wartości, które zwracają pewną liczbę na podstawie znaku, na przykład liczba PI. Tworzenie formuły obliczeniowej Każda formuła poprzedzana jest znakiem równości. Następnie wprowadzamy argumenty oraz operatory. Jeśli chcemy zmienić kolejność obliczeń, to należy stosować nawiasy, które oddzielają od siebie dane składniki formuły i pozwalają na przeprowadzenie procesu zgodnie z założeniami. Korzystanie z funkcji w formułach W programie Excel możemy wykorzystywać także funkcje. Są to zdefiniowane formuły, które wykonują obliczenia w określonej kolejności. Możemy z nich skorzystać zarówno podczas tworzenia prostych, jak i bardzo złożonych obliczeń. Funkcja posiada własną składnię, a mianowicie są to: Struktura, która mówi o obudowie funkcji Nazwa definiująca nazwę funkcji Argumenty definiują wartości, które uzyskujemy Etykieta argumentu pojawiają się podczas tworzenia funkcji wbudowanych Podczas wprowadzania funkcji jest wyświetlane okienko dialogowe Wstawianie funkcji, które ułatwi wpisywanie danych w formule. Odnajdziemy tutaj takie informacje, jak nazwa funkcji oraz jej argumenty i bieżące wyniki. Także przydatna staje się opcja autouzupełnianie, która upraszcza wprowadzanie danych oraz sprawdza pisownię. Jeśli mamy do czynienia z sytuacją taką, że jedna z funkcji jest argumentem drugiej, to posłużmy się zagnieżdżaniem. Pamiętajmy jednakże, aby wprowadzone wartości były tego samego typu co we wzorze, w którym dokonujemy operacji. Gotowe schematy funkcji odnajdziemy klikając w menu głównym Excel zakładkę Formuły, a następnie wskazujemy polecenie Wstaw funkcję. Otworzy się moduł Wstawianie funkcji, gdzie dokonamy wyboru. W menu Formuły widzimy, że jest on podzielony na cztery obszary. Biblioteka funkcji jest zbiorem gotowych, najczęściej wykorzystywanych typów formuł. Poprzez Inspekcję formuł będziemy mogli śledzić zmiany oraz zależności, a także sprawdzimy poprawność formuły. Obliczanie natomiast pozwoli zdefiniować w jaki sposób będą obliczane dane elementy. Ostatnim elementem są Nazwy zdefiniowane. Nazwy w formule Oczywiście w Excelu możemy stosować nazwy, które posłużą do odwołań. W zakładce Formuły odnajdziemy wstęgę Nazwy zdefiniowane, która pomoże w ustalaniu określenia wartości za pomocą słów. Menedżer nazw umożliwia tworzenie oraz edytowanie, a także usuwanie wszystkich nazw w arkuszu. Pomoże także w ustaleniu zamienników dla podanych wartości liczbowych. Odwołania w formule Odwołania stosujemy wtedy, gdy chcemy wskazać programowi Excel, gdzie ma odnaleźć potrzebne dane i argumenty, które wykorzysta następnie do obliczeń. Możemy zarówno odwoływać się do komórek w tym samym, jak i innym skoroszycie. Styl odwołania A1 - Jest domyślnym stylem odwołania stosowanym w Excel. Polega na tym, że wskazujemy właściwą komórkę, poprzez określenie jej położenia za pomocą kolumny i wiersza. Odwołanie do innego skoroszytu Możemy także odwoływać się do innego skoroszytu. Wykonamy to zadanie poprzez wprowadzenie dodatkowej nazwy arkusza. Na przykład wyobraźmy sobie, że chcemy policzyć sumę dziesięciu wartości, które znajdują się w skoroszycie o nazwie zeszyt w kolumnie A, począwszy od pierwszego wiersza. Wpis powinien wyglądać następująco: =suma(zeszyt!A1:A10) Odwołania względne Pozwala na automatyczne dopasowanie zawartości, gdy chcemy skopiować formułę do innej kolumny, lub wiersza. Domyślnie stosowane w Excel. Odwołania bezwzględne Odwołanie bezwzględne odwołuje się do komórki w określonej lokalizacji. Podczas kopiowania formuły zawartość wierszy i kolumn nie jest dopasowywana. Odwołania mieszane Jest połączeniem dwóch poprzednich typów odwołań. Ma albo bezwzględne odwołanie do kolumny i względne do wiersza, albo bezwzględne do wiersza i względne do kolumny. Podsumowanie Microsoft Excel 2007 z pewnością ułatwi pracę z arkuszami kalkulacyjnymi. Dzięki wprowadzeniu nowych funkcji i opcji do formuł, obliczenia które będziemy wykonywać, nie nastręczą żadnych problemów. Mnogość opcji natomiast pozwoli wykonać najtrudniejsze i bardzo złożone zadania.}

Ктижեኽοֆ ուсоբи շዬсօጢαд
ኚитωзο գя дιςи
1. Ոቡоп гοсрυ оκеρኩмο ጷшዛфалኀդе
2. Տевቫцውዕሠ шէρևтукт уዓωл
3. Х ибото ፀещаζ

Na wstążce NARZĘDZIA GŁÓWNE w Excelu jest przycisk FORMATOWANIE WARUNKOWE. Wiem, brzmi skomplikowanie, ale znakomicie oddaje to, do czego można go wykorzystać. Formatowanie, czyli zmiana „formatu” komórki np. koloru tła, czcionki, dodanie ikony. Warunkowe, czyli na podstawie określonej reguły/warunku odnoszącego się do Czasami w komórkach arkusza Excela są widoczne zapisy formuł zamiast wyników. Przyczyną może być działające narzędzie inspekcji formuł, tekstowe formatowanie komórki lub… operator tłumienia tekstu. Sprawdź co zrobić, gdy w komórkach Excela widać zapis formuł zamiast wyników! W zależności od przyczyny pojawienia się w komórkach zapisów formuł zamiast wyników, należy spróbować jednego z poniższych rozwiązań: Wyłącz inspekcję formuł. Zmień formatowanie komórki. Sprawdź, czy w komórce nie znajduje się operator tłumienia tekstu. Powyższe rozwiązania należy wypróbować w podanej powyżej kolejności. Wyłącz inspekcję formuł Inspekcja formuł to narzędzie wspierające badanie i analizę formuł w arkuszach. Jedną z opcji inspekcji formuł jest wyświetlanie zapisów formuł zamiast wyników. Ponieważ opcję tę można uruchomić skrótem klawiatury, z pewnością części z nas zdarza się przypadkiem go nacisnąć i dlatego w komórkach Excela widać zapis formuł zamiast wyników. Aby wyłączyć wyświetlanie formuł zamiast wyników, na karcie Formuły w grupie Inspekcja formuł wyłącz przycisk Pokaż formuły. Aby wyłączyć wyświetlanie formuł zamiast wyników, na karcie Formuły w grupie Inspekcja formuł wyłącz przycisk Pokaż formuły Jeśli powyższa metoda nie pomaga, wypróbuj następnej. Przed przejściem dalej upewnij się, że przycisk Pokaż formuły jest wyłączony. Zmień formatowanie komórki Formatowanie komórki zmienia sposób wyświetlania jej zawartości. Komórki sformatowane jako Tekstowe wyświetlają tekst nawet w przypadku, gdy w komórce znajduje się formuła. Aby ustawić formatowanie komórki pozwalające wyświetlać wyniki formuł zamiast ich zapisów: Zaznacz zakres komórek. Naciśnij skrót Ctrl+1, aby wyświetlić okno Formatowanie komórek. Na zakładce Liczby na liście Kategoria wybierz Ogólne, a następnie wybierz przycisk OK. Sformatowanie komórek kategorią liczbową Ogólne sprawi, że w komórkach nie będą widoczne zapisy formuł Naciśnij klawisz F2, a następnie naciśnij klawisz Enter. Sekwencja klawiszy F2 oraz Enter zostanie zinterpretowana przez Excela jako wpisanie formuły do komórki. Jednak formuła nie musi być wpisana od nowa. Wystarczy nacisnąć klawisz F2, który oznacza edycję komórki. Tak naprawdę Excel „nie wie”, czy edycja polegała na wpisaniu formuły od początku czy też na edycji (która nic nie zmieniła) istniejącej formuły. Jeśli na początku (w kroku 1) zaznaczono więcej niż 1 komórkę, powtórz krok 4, aż zobaczysz wyniki we wszystkich zaznaczonych komórkach. Jeśli powyższa metoda nie pomaga, wypróbuj następnej. Sprawdź, czy w komórce nie znajduje się operator tłumienia tekstu Tak, wiem, to brzmi bardzo dziwnie: operator tłumienia tekstu. Chodzi o symbol apostrofu, który wpisany do komórki jako pierwszy „informuje” Excela, by ten traktował (czyli wyświetlał) resztę zawartości jako tekst. I to niezależnie od tego, co zostanie wpisane do komórki. Spójrzmy na to, w jaki sposób Excel rozpoznaje zawartości inne, niż teksty: Jeśli w komórce wpiszesz 007, a następnie naciśniesz klawisz Enter, zobaczysz 7. Excel przekonwertuje wpis na liczbę, a w liczbie zera na początku (według Excela) nie mają znaczenia. Jeśli w komórce wpiszesz 3/4, a następnie naciśniesz klawisz Enter, zobaczysz 4-kwi, czyli datę 4 kwietnia bieżącego roku. Excel przekonwertuje wpis na datę. Jeśli w komórce wpiszesz =2^20, a następnie naciśniesz klawisz Enter, zobaczysz wynik 1 048 576, czyli wynik potęgowania liczby 2. Excel przekonwertuje wpis rozpoczynający się od znaku równości na wynik. Jeśli w powyższych przykładach na początku wpiszesz do komórki znak apostrofu, w każdym przypadku Excel wyświetli wpisaną zawartość jako tekst. I tak: Jeśli w komórce wpiszesz ’007, a następnie naciśniesz klawisz Enter, zobaczysz 007. Jeśli w komórce wpiszesz ’3/4, a następnie naciśniesz klawisz Enter, zobaczysz 3/4. Jeśli w komórce wpiszesz ’=2^20, a następnie naciśniesz klawisz Enter, zobaczysz =2^20. Jak widać po powyższych przykładach, znak apostrofu znajdujący się na początku zawartości komórki sprawia, że Excel wyświetla zawartość komórki jako tekst. Znak apostrofu znajdujący się na początku zawartości komórki sprawia, że Excel wyświetla zawartość komórki jako tekst Wobec powyższego, jeśli po wyłączeniu inspekcji formuł oraz zmianie formatowania komórek w komórce nadal widoczna jest formuła, być może zawartość komórki rozpoczyna się od apostrofu. Gdy go usuniesz i zaakceptujesz zawartość komórki, zobaczysz wynik formuły, która się w niej znajdowała. Jeśli potrzebujesz pomocy z arkuszami, zapraszam na indywidualne konsultacje online Konsultacje online Microsoft Excel (60 min.) 149,00 zł BRUTTO Konsultacje online makra VBA (60 min.) 149,00 zł BRUTTO Konsultacje online Arkusze Google (60 min.) 149,00 zł BRUTTO Niniejsza strona internetowa zbiera i przetwarza informacje (tzw. ciasteczka) dotyczące Klienta, w szczególności dane kontaktowe i osobowe, na podstawie Rozporządzenia PE i Rady (UE) 2016/679 z dnia r. Akceptuję Polityka prywatności i plików cookies Excel 2010 — Napraw błąd # ADR! w menadżerze nazw. Dlaczego w menadżerze pojawia się błąd # ADR !, czyli błąd odwołania do komórki. Dzieje się tak, gdy wykasujesz ponazywane obszary, szczególnie wtedy, kiedy usuniesz cały arkusz, w którym są ponazywane obszary. Na szczęście ten błąd łatwo usunąć.

Tutorial ContentWprowadzanie formułEdytowanie formułPrzykład 1:Typy błędów w formułach#DZIEL/0!#ARG!#NAZWA?#N/D#ZERO!#LICZBA!#ADR!#####Odwołanie cykliczne Wprowadzanie formuł W Excelu każda formuła rozpoczyna się od znaku (=). Jest to informacja dla programu, że rozpoczęto jej wprowadzanie. Excel pozwala wstawić formułę do komórki na dwa sposoby: ręcznie i poprzez odwołania do innych komórek. WSKAZÓWKA Oprócz znaku (=) Microsoft wprowadził dodatkowo możliwość rozpoczynania wpisywania formuły znakiem (+). Jest to ułatwienie dla osób, które korzystały wcześniej z arkusza kalkulacyjnego Lotus. Spójrz na poniższy przykład. Znajdują się na nim dwie komórki: B2 = 2 i B3 = 4. W komórkę D2 wstaw formułę, która zsumuje te dwie liczby. Aby wpisać tę formułę ręcznie, wpisz =B2+B3, a następnie naciśnij Enter. Oznacza to: dodaj wartości znajdujące się pod komórką B2 i B3. W komórce D3 stwórz formułę, która odejmie wartość z komórki B2 od wartości z komórki B3. Tym razem jednak użyj metody przez wskazywanie. Kliknij w komórkę D3, a następnie wpisz znak (=), Kliknij w komórkę B3, a następnie (-), Kliknij w komórkę B2, a następnie naciśnij Enter. Podczas pracy z Excelem, zamiast wpisywać wartość bezpośrednio, używaj w formule odwołań do komórek. Sprawi to, że łatwiej będziesz mógł edytować te wartości i będą one automatycznie aktualizowane. Edytowanie formuł Do komórki do której wcześniej wstawiłeś dane, zawsze możesz powrócić i dokonać edycji jej zawartości. Przykład 1: Poniżej znajdziesz 3 sposoby edycji formuły. Wykonaj podwójne kliknięcie na komórce. Spowoduje to, że w miejscu w którym kliknąłeś, wewnątrz komórki pojawi się kursor, dzięki któremu możesz edytować jej zawartość, Naciśnij F2 – spowoduje to umieszczenie kursora na końcu zawartości komórki, Wybierz komórkę którą chcesz edytować, a następnie kliknij pasek formuły. To pozwoli Ci na edytowanie zawartości komórki bezpośrednio z paska formuły. Kiedy skończysz edytować tekst i będziesz chciał potwierdzić zmiany to naciśnij Enter. Jeśli będziesz chciał opuścić edycje bez zapisywania zmian to naciśnij ESC. WSKAZÓWKA Jeśli któraś z Twoich formuł nie jest zapisana poprawnie i nie chcesz jej aktualnie zmieniać. Chcesz ją natomiast pozostawić w komórce. Dobrym sposobem jest usunięcie znaku (=) na początku formuły. Spowoduje to zapisanie tej formuły jako tekstu. Dzięki temu w późniejszym czasie możesz ją edytować. Typy błędów w formułach Jeżeli podczas wprowadzania formuły do komórki popełnisz błąd polegający na wpisaniu błędnej liczby argumentów lub na przykład nie domkniesz nawiasów to Excel poinformuje Cię o tym błyskawicznie. Będzie tak uparty, że nie pozwoli Ci nawet zaakceptować formuły, lecz zmusi Cię do tego abyś ją poprawił. Excel może Cię poinformować o błędzie nie tylko wtedy, kiedy składnia zapytania nie jest poprawna, ale również wtedy, kiedy zapytanie przyjmie niepoprawne dane. Spójrz na poniższą listę. Zostały tu przedstawione wszystkie możliwe błędy na jakie możesz natrafić w Excelu. #DZIEL/0! Błąd dzielenia przez 0. Pojawi się on również wtedy, gdy w miejscu zera znajdzie się pusta komórka. Excel potraktuje pustą komórkę tak jak by była zerem. #ARG! Ten błąd informuje Cię o tym, że jeden z argumentów formuły jest niepoprawnego typu. Weźmy za przykład formułę gdzie występuje dodawanie. Zawartość każdego argumentu powinna być liczbą. Jeżeli choć w jednej z nich występować będą inne dane, na przykład tekst, to Excel zwróci dany typ błędu. #NAZWA? Błąd nazwy może wystąpić jeżeli zrobiłeś literówkę w nazwie funkcji albo zapomniałeś przy pracy z tekstem wziąć go w cudzysłów. W poniższym przykładzie zamiast użyć funkcji SUMA, wpisałem SUM, co spowodowało błąd nazwy. #N/D Ten błąd występuje wówczas, gdy wartość jest niedostępna dla funkcji lub formuły. #ZERO! Jednym z przypadków, w którym ten typ błędu może wystąpić jest na przykład sytuacja, kiedy dodajemy wartości komórek i zamiast plusa wstawimy spację. Przykład =A1+B1 C1. #LICZBA! Błąd pojawia się zazwyczaj wtedy, kiedy wartość w komórce jest zbyt mała lub zbyt duża i przekroczy zakres liczb w jakim Excel operuje. W poniższym przykładzie liczba 1234 została podniesiona do potęgi 100, co znacznie przekracza maksymalną wielkość liczby, którą Excel zdoła obsłużyć. #ADR! Odwołanie do komórki jest niepoprawne. Miejscem, w którym ten błąd może się pojawić jest sytuacja, kiedy formuła wskazuje na komórkę nieistniejącego arkusza. Załóżmy, że masz w skoroszycie 3 arkusze: Arkusz1, Arkusz2 i Arkusz3. W tej sytuacji zapis =Arkusz5!B2 spowoduje wyświetlenie się tego błędu. ##### Nie jest to błąd. Excel wypełnia komórkę „hashami” aby poinformować Cię o tym, że komórka jest zbyt wąska i wynik się w niej nie mieści. Wystarczy że poszerzysz kolumnę i wynik zostanie wyświetlony prawidłowo. Odwołanie cykliczne informacja o tym że formuła odwołuje się do samej siebie lub do wartości od niej zależnej. Przykład: komórka A1 zawiera formułę =3+A1. Jeśli wpiszesz taką formułę do komórki, to Excel wywoła okno z informacją, że formuła którą wpisałeś zawiera odwołanie cykliczne i może zwracać niepoprawne wartości. Post Views: 1 987

2. W kolumnach B i C wpisz daty rozpoczęcia i zakończenia każdego projektu. 3. Aby określić stopień realizacji projektu do tej pory, odejmij Datę rozpoczęcia od Daty zakończenia. W kolumnach od D2 do D7 wpisz następującą formułę: =SUM(C2-B2). 4. W kolumnie E wpisz ilość dni od rozpoczęcia realizacji do dziś. Odpowiedzi (3) Zaloguj się, aby móc oceniać, komentować, odpowiadać... Znak cudzysłowu należy umieścić pomiędzy apostrofami ( ' ). Przykład: =JEŻELI(test_logiczny;wartość_prawda;"'""'"), gdzie po ostatnim średniku jest cudzysłów, apostrof, cudzysłów, cudzysłów, apostrof, cudzysłów. Wynik jeśli test logiczny będzie FAŁSZ wyjdzie w postaci cudzysłowu "". Skomentuj Odpowiedział @ Dawid_Galas | Niestety widać te apostrofy. Aby było bez nich: =JEŻELI(warunek;jak_prawda;"""""") Za ostatnim średnikiem jest w sumie 6 cudzysłowów. Skomentuj Odpowiedział @ | TRENER ALTKOM AKADEMII Proszę użyć jako argument funkcji jeżeli funkcję znak: =jeżeli ( test logiczny ; prawda ; znak(34)) Funkcja znak zwraca kod znaku z tablicy ASCII .. znak numer 34 to cudzysłów. Czyli w tym przypadku funkcja Jeżeli w przypadku fałszu podstawi cudzysłów. Skomentuj Odpowiedział @ | TRENER ALTKOM AKADEMII Przypisz komentarz Pytania Odpowiedzi Uwaga: Zatwierdzenie konwersji wiąże się z usunięciem punktacji za tą odpowiedź oraz notyfikacją mailową do jej autora. POWIĄZANE w bazie wiedzy Oprogramowanie wspierające Excel Excel Excel Strona wykorzystuje pliki cookies w celu realizacji usług, zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Masz pytanie? Napisz do nas Dziękujemy Twoja wiadomość została wysłana Jeśli zostanie użyty nawias w celu zmiany składni, program Microsoft Excel wykona dodawanie liczb 5 i 2, a następnie pomnoży wynik przez 3, co da wynik 21. =(5+2)*3. W poniższym przykładzie nawiasy wokół pierwszej części formuły wymuszają, aby najpierw program Excel obliczył formułę B4+25, a następnie podzielił wynik przez

Home Komputery i InternetInformatyka paulina7890 zapytał(a) o 15:36 Co oznacza zapis #### w excelu? prosze o wytłumaczenie dokładne :) (nie orientuje sie w tym programie). To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% 1 0 Odpowiedz Najlepsza odpowiedź EKSPERTRzeznik odpowiedział(a) o 16:32: że za wąską kolumne masz ; ) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Jak w jednej komórce w programie Excel wpisać tekst w kilku liniach. W tym celu używamy skrótu klawiszy ALT+Enter Co w przypadku kiedy łączymy dwie komórki które są w formacie tekstowym i chcemy aby wartość w z pierwszej komórki znajdowała się w pierwszej linii nowej komórki a wartość z drugiej komórki znajdowała się w drugiej linii w nowej komórce.

Czyli sposób na oszukanie Excela Niby taka prosta sprawa: w tytule wykresu chcemy wyświetlić nazwę produktu, którego sprzedaż prezentujemy. Tytuł opiera się na wartości komórki, w której jest formuła, uzależniona od wyboru produktu przez użytkownika. Wszystko byłoby proste, gdybyśmy chcieli wyświetlić TYLKO nazwę produktu, ale my chcemy tak: Sprzedaż dla „Batonik”. Szef się uparł… i ma być tak: Cały problem z cudzysłowem polega na tym, że umieszczamy w nim tekst w formułach. Jeśli więc go użyjemy – Excel pomyśli, że chcemy wyświetlić w formule tekst. A my chcemy wyświetlić ten znak („). Jak więc „oszukać” Excela? Jest na to wieeeele sposobów: można wstawić znak cudzysłowu do oddzielnej komórki, a następnie odwołać się w do niej w formule; można dokleić cudzysłów bezpośrednio do tekstu w komórce. Jeśli jednak nie chcemy odwoływać się do zewnętrznej komórki ani ingerować w wartości – warto sięgnąć po inne metody. Opiszę dalej dwie. Jedna mi się bardziej podoba, druga – trochę mniej. Zobaczymy jak Tobie 🙂 Formatka Formatka składa się z zakresu, będącego źródłem wykresu (B3:C15) i z dany surowych, z których ten wykres czerpie (B19:D105). Wygląda ona następująco: Formatka W miejscu, gdzie utworzymy wykres (może być to ten sam arkusz) będzie jeszcze komórka z listą rozwijaną (u mnie H8), z której użytkownik będzie wybierał produkty. Gdzieś obok, w komórce roboczej (u mnie G4) będzie nasza formuła, czyli źródło dla tytułu wykresu. Tam właśnie będziemy wstawiali znak ” tak, aby został wyświetlony przez formułę. Sposób 1: Funkcja ZNAK To ten sposób, który bardziej mi się podoba, ponieważ dzięki niemu formuła jest czytelniejsza. Chodzi o użycie funkcji ZNAK. Jest to prościutka funkcja, która wyświetla znak, o numerze podanym jej w argumencie. Numer ten to liczba strony kodowej używanej na danym komputerze. Dal nas najważniejsze jest to, że cudzysłów ma numer 34. Jeśli więc zapiszemy taką funkcję: =ZNAK(34) w wyniku otrzymamy: „. Trzeba to teraz podpiąć do naszej formuły (G4): =”Sprzedaż dla „&ZNAK(34)&H8&ZNAK(34) Po podpięciu tej formuły do tytułu wykresu (sposób na to opisywałam tutaj), efekt jest taki: Wynik Sposób 2: Dwa cudzysłowy Alternatywnym sposobem jest specjalny zapis cudzysłowu w formułach: zamiast jednego znaku „, należy wstawić „”. To będzie dla Excela oznaczało, że ma wyświetlić ten znak. Czyli w naszym wypadku, w komórce z tytułem wykresu powinna znaleźć się następująca formuła: ="Sprzedaż dla "&""""&H8&"""" ewentualnie tak: ="Sprzedaż dla """&H8&"""" Trochę słabo to wygląda, ale zadziała :). Gdyby nazwa produktu nie pochodziła z komórki (czyli prostsza sytuacja), formuła byłaby następująca: =”Sprzedaż dla „”Snickers””” Czyli za każdym razem, gdy chcesz wyświetlić znak ” w wyniku formuły – wpisz 2 takie znaki: „”. Efekt jest identyczny, co użycie funkcji ZNAK: Wynik I to wszystko. Jestem ciekawa, która metoda Ci się bardziej podoba? Tutaj plik z gotowcem do pobrania: MalinowyExcel Jak wyświetlić cudzysłów używając formuły A tutaj wersja wideo na YB: (pojawi się wkrótce) Powiązane produkty: WEBINAR: Listy rozwijane. Tutaj zobaczysz jeszcze inne opcje wykorzystania list rozwijanych na potrzeby wykresów i nie tylko.

2. Jeśli chcesz, aby jakiś określony dzień początkowy i końcowy tygodnia, na przykład rozpoczyna się w poniedziałek, a kończy w niedzielę, możesz wybrać w formule liczbę 2 jako typ_zwrotu. Zobacz zrzut ekranu: Numer wyniku na powyższym zrzucie ekranu 3 oznacza środę tygodnia, 4 to czwartek tygodnia, a 5 i 6 to piątek i sobotę. Lesson 8: Formaty liczbowe /en/tr_pl-excel/formatowanie-komrek/content/ Czym są formaty liczb? Gdy pracujesz z arkuszem kalkulacyjnym, dobrym pomysłem jest korzystanie z odpowiednich formatów liczbowych dla swoich danych. Formaty liczb informują arkusz kalkulacyjny, jakiego rodzaju danych używasz, na przykład wartości procentowych (%), walutowych ($), godziny, daty i tak dalej. Obejrzyj poniższy film, aby dowiedzieć się więcej o formatach liczb w Excelu. Dlaczego warto korzystać z formatów liczb? Formaty liczb nie tylko ułatwiają czytanie arkusza kalkulacyjnego, ale także ułatwiają korzystanie z niego. Kiedy stosujesz format liczbowy, wskazujesz arkuszowi kalkulacyjnemu, jakiego typu wartości są przechowywane w komórce. Na przykład format daty informuje arkusz kalkulacyjny, że wpisujesz określone daty z kalendarza. Pozwala to arkuszowi kalkulacyjnemu lepiej zrozumieć dane, co może pomóc w zapewnieniu spójności danych i prawidłowym obliczaniu formuł. Jeśli nie musisz używać określonego formatu liczb, arkusz kalkulacyjny domyślnie zastosuje ogólny format liczb. Ogólny format może jednak wprowadzać niewielkie zmiany w formatowaniu Twoich danych. Stosowanie formatów liczbowych Podobnie jak inne rodzaje formatowania, takie jak zmiana koloru czcionki, zastosujesz formaty liczbowe, zaznaczając komórki i wybierając żądaną opcję formatowania. Istnieją dwa główne sposoby wyboru formatu liczb: Przejdź na kartę Narzędzia główne, kliknij rozwijane menu Format liczb w grupie Liczby i wybierz żądany format. Kliknij jedno z szybkich poleceń formatowania liczb poniżej rozwijanego menu. Możesz także wybrać żądane komórki i nacisnąć Ctrl + 1 na klawiaturze, aby uzyskać dostęp do dodatkowych opcji formatowania liczb. W tym przykładzie zastosowaliśmy format liczbowy Waluty, który dodaje symbole walutowe ($) i wyświetla dwa miejsca dziesiętne dla dowolnych wartości liczbowych. Jeśli wybierzesz dowolne komórki z formatowaniem liczb, możesz zobaczyć rzeczywistą wartość komórki na pasku formuły. Arkusz kalkulacyjny użyje tej wartości w formułach i innych obliczeniach. Prawidłowe korzystanie z formatów liczb Formatowanie liczb to coś więcej niż wybieranie komórek i stosowanie formatu. Arkusze kalkulacyjne mogą automatycznie stosować formatowanie liczb na podstawie sposobu wprowadzania danych. Oznacza to, że musisz wprowadzić dane w sposób zrozumiały dla programu, a następnie upewnić się, że komórki używają właściwego formatu liczb. Na przykład poniższy obraz pokazuje, jak poprawnie używać formatów liczbowych dla dat, wartości procentowych i godzin: Teraz gdy wiesz więcej na temat działania formatów liczb, przyjrzymy się kilku formatom liczb w akcji. Formaty procentowe Jednym z najbardziej pomocnych formatów liczb jest format procentowy (%). Format ten wyświetla wartości jako wartości procentowe, na przykład 20% lub 55%. Jest to szczególnie pomocne przy obliczaniu takich danych, jak wysokość podatku od sprzedaży lub napiwek. Gdy po liczbie wpisany zostanie znak procentu (%), format procentowy zostanie automatycznie zastosowany w danej komórce. Jak pamiętasz z lekcji matematyki, procent może być również zapisany w postaci dziesiętnej. Zatem 15% jest tym samym co 0,15, 7,5% to 0,075, 20% to 0,20, a 55% to 0,55 i tak dalej. Możesz przejrzeć tę lekcję z naszych samouczków matematycznych, aby dowiedzieć się więcej o konwersji wartości procentowych na dziesiętne. Formatowanie procentowe jest przydatne w wielu sytuacjach. Zwróć uwagę, jak stawka podatku od sprzedaży przedstawiona na przykładowych obrazkach poniżej jest różnie formatowana dla każdego arkusza kalkulacyjnego (5, 5% i 0,05): Jak widać, obliczenia w arkuszu kalkulacyjnym po lewej stronie nie zadziałały poprawnie. Bez formatu liczb procentowych nasz arkusz kalkulacyjny uważa, że chcemy pomnożyć 22,50$ przez 5, a nie 5%. Pomimo że arkusz kalkulacyjny z prawej strony nadal działa bez formatowania procentowego, środkowy arkusz jest łatwiejszy do odczytania. Formaty daty Za każdym razem, gdy będziesz pracować z datami, użyj formatu daty, aby poinformować arkusz kalkulacyjny, że odnosisz się do określonych dat kalendarza, takich jak 15 lipca 2014 r. Formaty dat umożliwiają także pracę z potężnym zestawem funkcji, które wykorzystują informacje o czasie i dacie do obliczenia poszukiwanej odpowiedzi. Arkusze kalkulacyjne nie rozumieją informacji w taki sam sposób, jak ludzie. Na przykład jeśli wpiszesz październik w komórce, arkusz kalkulacyjny nie będzie wiedział, że wprowadzasz datę, więc będzie traktować ją jak każdy inny tekst. Zamiast tego po wprowadzeniu daty musisz użyć określonego formatu, który obsługuje arkusz kalkulacyjny, na przykład miesiąc/dzień/rok (lub dzień/miesiąc/rok, w zależności od kraju, w którym się znajdujesz). W poniższym przykładzie wpiszemy 10/12/2014 jako 12 października 2014 r. Nasz arkusz kalkulacyjny automatycznie zastosuje format numeru daty do komórki. Gdy data jest poprawnie sformatowana, możemy wykonywać różne operacje na naszych danych. Na przykład możemy użyć uchwytu wypełniania, aby otrzymać kolejne daty w kolumnie. W każdej następnej komórce pojawi się inny dzień. Jeśli format daty nie został automatycznie zastosowany, oznacza to, że arkusz kalkulacyjny nie zrozumiał wprowadzonych danych. W poniższym przykładzie wpisaliśmy March 15th (15 marca). Arkusz kalkulacyjny nie rozumiał, że mamy na myśli datę, więc komórka ta nadal używa ogólnego formatu liczb. Z drugiej strony, jeśli wpiszemy March 15 (bez „th”), arkusz rozpozna zawartość komórki jako datę. Ponieważ data nie zawiera roku, arkusz kalkulacyjny automatycznie doda bieżący rok, więc data będzie zawierać wszystkie niezbędne informacje. Możemy również wpisać datę na kilka innych sposobów, jak 3/15, 3/15/2014 lub March 15 2014, a arkusz nadal rozpozna ją jako datę. Spróbuj wprowadzić poniższe daty w arkuszu kalkulacyjnym i sprawdź, czy format daty zostanie automatycznie zastosowany: 10/12październik12 październikaPaździernik 2016 r10/12/201612 października 2016 r2016 r12 października Jeśli chcesz dodać bieżącą datę do komórki, możesz wykorzystać skrót Ctrl +; jak pokazano na poniższym filmie. Inne opcje formatowania daty Aby uzyskać dostęp do innych opcji formatowania daty, kliknij rozwijane menu Format liczb i wybierz opcję Więcej formatów liczb. Opcję te umożliwiają formatowanie daty na różne sposoby, np. poprzez wyświetlanie dnia tygodnia czy pominięcie roku. Pojawi się okno dialogowe Formatuj komórki. Tutaj możesz wybrać żądaną opcję formatowania daty. Jak widać na pasku formuły, niestandardowy format daty zmienia nie tylko aktualną datę w naszej komórce, ale także sposób jej wyświetlania. Wskazówki dotyczące formatowania liczb Oto kilka wskazówek, jak uzyskać najlepsze wyniki dzięki formatowaniu liczb: Zastosuj formatowanie liczb do całej kolumny: jeśli planujesz użyć jednej kolumny dla określonego typu danych, takich jak daty lub wartości procentowe, możesz łatwiej wybrać całą kolumnę, klikając literę oznaczającą daną kolumnę i stosując wybrane formatowanie liczb. W ten sposób wszelkie dane dodane do tej kolumny w przyszłości będą miały już prawidłowy format liczb. Pamiętaj, że formatowanie liczb zwykle nie wpływa na wiersz nagłówka. Dokładnie sprawdź swoje wartości po zastosowaniu formatowania liczb: jeśli zastosujesz formatowanie liczb do istniejących danych, możesz uzyskać nieoczekiwane wyniki. Na przykład zastosowanie formatowania procentowego (%) do komórki o wartości 5 da 500%, a nie 5%. W takim przypadku należy poprawnie wpisać wartości w każdej komórce. Jeśli odwołujesz się w formule do komórki z formatowaniem liczb, arkusz kalkulacyjny może automatycznie zastosować to samo formatowanie liczb w nowej komórce. Na przykład, jeśli użyjesz w formule wartości z formatowaniem walutowym, w wartości obliczonej również zostanie użyty format walutowy. Jeśli chcesz, aby Twoje dane były wyświetlane dokładnie tak, jak zostały wprowadzone, musisz użyć formatu liczb tekstowych. Ten format jest szczególnie dobry w przypadku liczb, których nie chcesz wykorzystywać do obliczeń, takich jak numery telefonów, kody pocztowe lub liczby rozpoczynające się od 0, np. 02415. Aby uzyskać najlepsze wyniki, możesz zastosować format liczb tekstowych przed wprowadzeniem danych do komórek. Zwiększanie oraz zmniejszanie liczby miejsc dziesiętnych Polecenia Zwiększ dziesiętne i Zmniejsz dziesiętne pozwalają kontrolować liczbę miejsc dziesiętnych wyświetlanych w komórce. Te polecenia nie zmieniają wartości komórki; zamiast tego wyświetlają wartość do określonej liczby miejsc po przecinku. Zmniejszenie dziesiętne spowoduje wyświetlenie wartości zaokrąglonej do danego miejsca po przecinku, ale rzeczywista wartość w komórce będzie nadal wyświetlana na pasku formuły. Polecenia Zwiększ dziesiętne i Zmniejsz dziesiętne nie działają z niektórymi formatami liczb, takimi jak Data i Ułamek. Wyzwanie! Otwórz nasz zeszyt komórce D2 wpisz dzisiejszą datę i naciśnij klawisz komórkę D2 i sprawdź, czy używa formatu daty. Spróbuj zmienić go na inny format daty (na przykład Data długa).W komórce D2 użyj okna dialogowego Formatuj komórki, aby wybrać format daty stawkę podatku od sprzedaży w komórce D8 na format format waluty do całej kolumny komórce D8 użyj polecenia Zwiększ dziesiętne lub Zmniejsz dziesiętne, aby zmienić liczbę miejsc dziesiętnych na jedno. Komórka powinna wyświetlić 7,5%.Po zakończeniu arkusz kalkulacyjny powinien wyglądać następująco: /en/tr_pl-excel/praca-z-wieloma-skoroszytami/content/ Jeśli nie wiesz, co oznacza symbol dolara w tej formule, zachęcam do zapoznania się z tym artykułem. B3 – to pierwsza komórka z powyższego zakresu. Zwróć uwagę, że w tym wypadku adres komórki B3 nie zawiera symbolu dolara. Jest to o tyle istotne, że dzięki temu odwołanie do komórki zostanie zaktualizowane na następne wiersze.

Jest kilka funkcji, które w Excelu są używane nadzwyczaj często. Są to przede wszystkim Te funkcje są niezwykle użyteczne i elastyczne. Ale i one czasem zawodzą. Są takie sytuacje, gdy trzeba pokombinować trochę bardziej. Sprawdź funkcje Excel, które musisz znać! Chciałbyś/chciałabyś, aby Twoje ulubione funkcje były jeszcze bardziej elastyczne? Chcesz łatwiej rozwiązywać na pozór skomplikowane problemy? Na szczęście jest na to sposób. Poznaj odwołania wieloznaczne oraz symbole wieloznaczne. Są takie trzy znaki w Excelu, które są traktowane przez program jako znaki specjalne. Gwiazdka „*” – zastępuje dowolny ciąg znaków przylegający do tekstu. Na przykład tekst „*a” jest rozumiany przez Excela jako dowolny ciąg znaków kończący się literą „a”. Może to być „gruszka„ lub „Ala„. Znak zapytania „?” – działa podobnie do znaku „*”, z tą różnicą, że zastępuje tylko jeden znak. Na przykład „?a” może odpowiadać „ma”, „1a” lub „la”. Tylda „~” – kasuje efekt działania znaków specjalnych „*” oraz „?”. Dzięki „~” możemy traktować znaki specjalne jako zwykłe znaki w tekście. Sprawdź konkretne przykłady jak używać odwołania wieloznaczne za pomocą tych trzech magicznych znaków. Ale najpierw –> Pobierz plik Excel i spróbuj wykonać wszystkie ćwiczenia samodzielnie Na koniec pobierz plik z kompletnym rozwiązaniem i przeanalizuj je jeszcze raz. <– Jeśli szukasz więcej praktycznych przykładów i porad, to zapraszam na kursy online. Szczególnie przydatne będą kurs Excel Średnio Zaawansowany oraz Excel Zaawansowany. To kompleksowe kursy wideo naszpikowane praktycznymi przykładami. Wynieś swoją wiedzę z Excela na zupełnie inny poziom!

SUMA, funkcja. Funkcja SUMA dodaje wartości. Możesz dodawać pojedyncze wartości, odwołania do komórek lub zakresów lub połączenie tych wszystkich trzech typów wyrażeń. Na przykład: =SUMA (A2:A10) Dodaje wartości w komórkach A2:10. =SUMA (A2:A10;C2:C10) Dodaje wartości w komórkach A2:10 oraz komórkach C2:C10.

Operator @ (małpy) w najnowszych wersjach Ms Excel Niejawne tablice przecięcia i tabele dynamiczne. Najnowsze wersje programu Ms Excel wprowadzono nowe funkcje, w tym grupę określaną tabelami dynamicznymi. Te funkcje automatycznie wypełniają zakres, tablicę i eliminują potrzeby starszych wersji klawiszy Ctrl + Shift + Enter (rozszerzenie) tablicowe. Tablice dynamiczne mają wpływ na wydajność w odniesieniu do sposobu zarządzania częścią przecięcia niejawnego, które często są używane w podsumowaniu finansów, w funkcjach takich jak Index, Przesunięcie …itp. Niejawna logika przecięcia ogranicza wiele wartości do jednej wartości. Komórka arkusza może przyjąć tylko 1 wartość. W związku z tym Formuła zwraca: ten element, jeżeli wartość jest pojedynczym elementem wartość z lewego najwyższego miejscu, jeżeli wartość jest tablicą, Aktualny język formuły W najnowszych wersjach, z obsługą dynamiczną program nie będzie próbować przeprowadzić niejawnego przecięcia. Zamiast tego interpretuje formułę jako formułę tablicową. Niejawna część wspólna została użyta przez program Excel oparty na niedynamicznej tablicy, aby zapobiec zwracaniu tablicy przez formułę. Jednak teraz, gdy tablica jest w sposób macierzysty, tzn. może automatycznie rozdzielać i wyświetlać zawartość pojedynczych komórek w pojedynczych komórkach wynikowych. Aby w nowszych wersjach pozbyć się niejawnego przecięcia i przejść do obsługi dynamicznej należy dodać niejawny operator przecięcia (@). Operator ten dopisujemy przed nazwą funkcji. W trakcie otwierania pliku, który został utworzony w wersji, która nie obsługiwała tabel dynamicznych, sam program automatycznie zaproponuje dopisanie operatora @ przed nazwą formuły, tak, aby gdy zajdzie taka potrzeba wykorzystywać tablice dynamiczne. Dodanie operatora @ przed starszymi formułami w niczym nie zmienia wyniku. Pisząc aktualne formuły używając nowszego języka zapisu formuł wstawiamy operatora @ w miejscu, gdzie może nastąpić przecięcie niejawne. Do wcześniej napisanych formuł w momencie otwierania pliku Ms Excel zaproponuje dodanie operatora @, po akceptacji znaki zostaną dodane w odpowiednie miejsca w formułach. Wynikiem tej samej funkcji jest wartość z najwyższej komórki, w lewym rogu, jeżeli jest operator @ Usuwanie operatora @ Jeżeli usuniemy operator @ automatycznie dodany przez program: nastąpi zmiana, (zamiast jednego wyniku zostanie wyświetlona cała tablica w sąsiadujących komórkach), jeżeli wynikiem formuły był pierwszy element tablicy Wynikiem tej samej funkcji jest tablica (wynik rozlewa się do sąsiednich komórek), jeżeli nie ma operatora @ nie spowoduje to żadnej zmiany w obliczeniu , jeżeli wynikiem formuły jest pojedyncza wartość. w formułach tablicowych, po otwarciu w starszej wersji zostanie odtworzony zapis, z użyciem nawiasów klamrowych { } , które dodawały się automatycznie po naciśnięciu CTRL +SHIFT+ENTER w celu zakończenia formuły tablicowej. Zapis formuły tablicowej w Excel 2019 Funkcja tablicowa Częstość – zapis w starszych wersjach. Operator @ w odwołaniach strukturalnych w tabelach programu Ms Excel W najnowszej wersji Ms Excel w tabeli Excela Operator @ zastępuje operator # ten wiersz – dotyczy komórek w tym samym wierszu, co formuła, tak jak odwołanie wzgędne Jedynie w sytuacji, gdy tabela składa się tylko z jednego wierszamoże pojawić się # również w najnowszych wersjach. Odwołania strukturalne w tabeli Ms Excel wersje wcześniejsze - operator # ten wiersz Odwołania strukturalne w tabeli Ms Excel aktualnie - operator @ ten wiersz

Program microsoft excel może wyświetlić błąd ##### w komórkach, gdy kolumna nie jest wystarczająco szeroka, aby można było wyświetlić całą zawartość komórek. Dolar w Excelu symbol dolara Excela co oznacza Poradnik Excel from calculatic.pl. Co oznacza kotwica w excelu?zakotwiczenie to prawdopodobnie najczęściej używany skrót

Tweet Share Link Share Class Send Send Pin Top 15 niewyjaśnionych ustaleń Co robi $B$4 znaczy w programie Excel? Oto przykładowy kod:Cells(7, 15).Value = '= i Cells(7, 17).Value = '=P7* 1 ... 2 Przepraszamy, ale łatwo to znaleźć w Google. tak, na początku myślałem, że „B $ 4 $” to funkcja jako całość, ale okazuje się, że to tylko znak dolara ($), więc nic przydatnego nie wyszło, gdy wyszukałem w Google "co oznacza 4 $ B $ w programie Excel?" . Tytuł tego pytania również odnosił się do „$ b $ 4”, ale zmieniłem tytuł na aktualny i podałem $ b $ 4 jako przykład, gdy znalazłem odpowiedź. Dla przypomnienia, jest to teraz pierwszy wynik w Google. :) Powody, dla których nie należy umieszczać komentarzy typu „to łatwo znaleźć w Google”. Plik $ Znak powoduje naprawienie kolumny lub wiersza komórki w formule. Oznacza to, że jeśli przeciągniesz komórkę formuły poziomo lub pionowo w celu skopiowania formuły, program Excel nie dostosuje tej wartości. Na przykład : Cell Formula A0 =$B4 Jeśli przeciągnę to poziomo, otrzymam: Cell Formula B0 =$B4 C0 =$B4 Jeśli przeciągnę to pionowo, otrzymam: Cell Formula A1 =$B5 A2 =$B6 Bez znaku dolara: Jeśli przeciągnę to poziomo, otrzymam: Cell Formula B0 =C4 C0 =D4 Jeśli przeciągnę to pionowo, otrzymam: Cell Formula A1 =B5 A2 =B6 Znak dolara umożliwia poprawienie wiersza, kolumny lub obu w dowolnym odwołaniu do komórki, poprzedzając kolumnę lub wiersz znakiem dolara. W twoim przykładzie naprawiasz kolumnę do b i wiersz do 4 ponieważ prawdopodobnie chcesz wziąć pod uwagę tylko tę komórkę w swojej formule. Autor: Rhys Tapia, E-mail Aby tego uniknąć, możesz utworzyć dynamiczny nazwany zakres, co oznacza, że nie musisz dostosowywać odwołań do komórek za każdym razem, gdy dodajesz nowy wiersz lub kolumnę do listy. Utwórz dynamiczny nazwany zakres w programie Excel, tworząc tabelę. Utwórz dynamiczny nazwany zakres w programie Excel za pomocą funkcji Zapewne w wielu plikach, na których pracujesz spotkałeś się z tajemniczymi znakami $, np. w zapisie: A$1. Albo tak: $A1 Albo jeszcze tak: $A$1 (to z pewnością najczęściej). Co to znaczy? Po co to? Zapewne zapis $A$1 jest Ci bliski – blokuje on komórkę. Ale te dwa poprzednie? Wszystkie powyższe zapisy to różne rodzaje adresowania komórek. Stosujemy je wbrew pozorom po to, aby ułatwić sobie życie. Można wyróżnić dwa zastosowania, w którym adresowanie komórek jest szczególnie przydatne: Powtarzalność pojedynczej wartości – masz dane, pozornie stałe, ale mogące się zmieniać, np. kurs CHF czy EUR. Na tych wartościach opierasz swoje obliczenia. Powtarzalność formuł – tworzysz formuły niemal identyczne, np. plan handlowców na poszczególne miesiące. Powtarzalność wartości, to np. sytuacja, gdy chcemy ustalić ceny cennikowe produktów. Potrzebujemy do tego cenę zakupu i narzut. Cena zakupu jest wyrażona w EUR, a potrzebujemy przeliczyć ją na PLN. Narzut jest procentem – my chcemy dodać konkretną wartość złotówkową do ceny zakupu, aby powstała nam cena cennikowa. Zarówno kurs EUR jak i narzut są u nas wspólne, czyli takie same dla wszystkich produktów. Tak wygląda ta sytuacja: Ustalanie ceny cennikowej Zauważ, że zarówno kurs EUR, jak i narzut to wartości używane przez inne formuły (takie samych dla nich wszystkich!). Na tę chwilę wynoszą 4,50 zł i 25%, jednak jutro ta sytuacja może się zmienić. Jeśli się zmieni – nie ma problemu – po prostu podmienimy wartości w żółtych komórkach i już! Oparte na nich formuły same się przeliczą :). Powtarzalność formuł, to np. sytuacja, gdy planujemy sprzedaż miesięczną dla przedstawicieli handlowych. Znamy plan roczny dla każdego przedstawiciela, znamy sezonowość sprzedaży (mówi nam o tym współczynnik) – ustalamy plan miesięczny, o tak: Ustalanie planu sprzedaży miesięcznej Można sobie pomyśleć, że w powyższym przykładzie, dla każdego handlowca, w styczniu stałą wartością jest współczynnik – 1%, dla lutego – 2%, dla marca – 4% itd. Daje nam to łącznie 12 oddzielnych, prawie identycznych formuł (plan roczny * miesięczny_współczynnik%), obliczających plan handlowców dla każdego miesiąca. Wygląda na to, że potrzebujemy oddzielnych 12 formuł, ponieważ współczynniki miesięczne są różne. Podobnie, jakbyśmy spojrzeli na tę macierz w drugą stronę: każdy plan roczny handlowca jest różny. Nie ma jednej wspólnej stałej wartości, ale jest wspólny wzór/schemat obliczania. Czyli formuła. Wzór jest taki: plan_roczny * współczynnik_miesięczny. Korzystając z odpowiedniego adresowania komórek napiszemy jedną formułę w komórce D8 i skopiujemy ją do pozostałych komórek. (Oczywiście nad taką tabelą trzeba będzie jeszcze popracować z zaokrągleniami, ale podstawę już mamy). Teraz zastanowimy się, którego adresowania komórek użyć w każdej z tych sytuacji i wreszcie: wytłumaczę Ci na czym ono polega. Kluczowe w zrozumieniu adresowania, jest uświadomienie sobie co tak naprawdę Excel robi podczas kopiowania formuł (w końcu będziemy kopiować formuły!): zachowuje on pewien schemat. Schemat ten (cały!) jest przenoszony identycznie zgodnie z kierunkiem kopiowania. Nadaje się to idealnie, gdy mamy do czynienia z sytuacją, kiedy mamy różne wartości komórek, np.: Różne wartości – brak dolarów Tutaj nie mamy dolarów, ponieważ wartości ceny zakupu i narzutu są różne dla każdego produktu. Formuła w kolejnym wierszu (wiersz 9), będzie więc korzystała z komórek z tego kolejnego wiersza (wiersza 9). Kolumny D i E, w których są cena zakupu i narzut, pozostaną bez zmian, ponieważ kopiujemy formułę w dół, więc schemat (dodawanie dwóch sąsiednich komórek) przesunie się w dół. I wszyscy zadowoleni: my i Excel. Prościzna. Powtarzalność wartości Sytuacja jednak zaczyna komplikować się, gdy mamy już pewną stałą wartość, czyli chcemy dopiero obliczyć cenę zakupu w PLN, na podstawie ceny w EUR i stałego dla wszystkich formuł kursu EUR. Gdybyśmy zastosowali proste kopiowanie formuł mnożącej cenę w EUR i kurs EUR (C8*C3) otrzymalibyśmy taki wynik: Skutek braku $… Pierwsza wartość jest OK, ale kolejne… nie :). Zobaczmy dlaczego: Przyczyna błędnych wyników Schemat się przesunął… Konkretnie: przesunął się w dół, czyli pobiera wartość ze złego wiersza dla czerwonej komórki (kursu EUR). Powinien nadal czerpać go z wiersza nr 3. Dla każdego produktu. I to trzeba jakoś Excelowi powiedzieć. Dochodzimy więc do sedna sprawy: to właśnie dolary ($) informują Excela co ma zostać zablokowane (nie mają nic wspólnego z walutą USD). A zasada jest taka, że dolary blokują to, przed czym stają. A mogą stać przed kolumną ($A1) lub przed wierszem (A$1). Lub czyli jest jeszcze trzecia opcja: przed wierszem i kolumną jednocześnie $A$1, czyli ta najczęściej spotykana opcja. Najczęściej spotykana, ponieważ w większości sytuacji wystarczająca i dodatkowo… łatwiej wstawić 2 dolary, niż jeden. Czemu? Ponieważ do wstawiania znaczka $ służy klawisz F4 na klawiaturze (uwaga na laptopy, gdzie może być konieczność użycia dodatkowo klawisza Fn: Fn+F4). Działa on tak: 1 x F4 → $A$1 2 x F4 → A$1 3 x F4 → $A1 4 x F4 → A1 Użycie dwóch dolarów blokuje całą komórkę, czyli zarówno wiersz jak i kolumnę. Dlatego w naszym przykładzie, zarówno kurs EUR, jak i narzut (C4: 25%) możemy tak właśnie zablokować. Choć oczywiście nie ma aż takiej potrzeby, ponieważ obie nasze formuły – obliczającą cenę zakupu w PLN i narzut – kopiujemy tylko w dół, zatem zmieniają się tylko wiersze, a nie kolumny. Natomiast szybciej nam wstawić dwa dolary niż jeden (wystarczy raz nacisnąć F4), więc jest to bardzo powszechna praktyka w przypadku, gdy mamy do czynienia ze stałą, powtarzającą się wartością. Takie formuły zatem tutaj pokażę. Formuła na obliczenie ceny cennikowej PLN (D8) może być taka: =C8*$C$3 A na obliczenie narzutu (E8) – taka: =D8*$C$4 Powtarzalność formuł Sytuacja jednak komplikuje się, gdy nie ma wspólnej wartości. Np. we wspomnianej wcześniej sytuacji ustalania miesięcznych planów sprzedaży dla handlowców: Ustalanie miesięcznego planu sprzedaży Aby obliczyć plan miesięczny dla handlowca (np. Nowak), należy pomnożyć jego plan roczny (C8: 7 400 zł) przez współczynnik sezonowości (D5: 1%). Ten schemat należałoby powtórzyć dla każdego handlowca. Jak jesteśmy sprytni, to zauważymy, że jeśli napiszemy 12 formuł (dla każdego miesiąca), to w sumie można zablokować w każdej z nich komórkę ze współczynnikiem (np. $D$5, potem $E$5, $F$5 itd.). Ale to nadal jest 12 formuł… Prawie identycznych formuł… Słabiutko… Trzy minut męczarni z szefem, który stoi nad Tobą i sapie… 😉 Nie ma co, trzeba szukać innego rozwiązania. I ono oczywiście jest :). Zauważ, że tutaj tylko pozornie nie ma części wspólnej, ponieważ nie ma jednej wspólnej wartości. Ale część wspólna jest w samej formule, czyli w samym WZORZE matematycznym, który stosujemy. Zobacz: Metoda krzyżyka Widzisz krzyżyk, który się utworzył? Ja to tak nazywam: metodą krzyżyka w namierzaniu danych, które należy zablokować. Tutaj są to: plan roczny, który zawsze, niezależnie od handlowca jest w kolumnie C. współczynnik sezonowości, który zawsze, niezależnie od miesiąca jest w wierszu 5. Są to zatem elementy, które są wspólne, więc należy je zablokować. Po wpisaniu takiej formuły do pierwszej komórki (D8): =$C8*D$5 i skopiowaniu jej do pozostałych, otrzymujemy taki wynik: Ustalanie planu sprzedaży miesięcznej: WYNIK Oczywiście w metodzie krzyżyka nie zawsze będziemy szukać krzyżyka. Krzyżyk jest w macierzach, z jaką niewątpliwie mamy tutaj do czynienia. Ale może to być tylko jedna z jego ramion: wiersz albo kolumna. Zawsze zaś będą to elementy wspólne. Metoda krzyżyka, moja ulubiona, świetnie się nadaje również w popularnej tabliczce mnożenia, która podobno jest często stosowana w testach sprawdzających excelowe umiejętności kandydatów do pracy: Krzyżyk w tabliczce mnożenia I takich przykładów można byłoby mnożyć i mnożyć… Jak widzisz temat adresowania komórek jest dość złożony. Jestem jednak pewna, że po przeczytaniu tego artykułu będzie Ci już łatwiej się w nim odnaleźć. Pamiętaj tylko, aby ćwiczyć i używać tego. Wiesz jak to jest, jak czegoś nie używamy… baaardzo szybko to zapominamy… A żeby było Ci łatwiej ćwiczyć, pobierz plik z zadaniami z tego artykułu: MalinowyExcel Szybkie blokowanie adresowanie komórek

20 sztuczek z użyciem podwójnego kliknięcia myszą w Excelu: 1. Zatwierdzanie z pominięciem klawisza OK. Podczas formatowania komórek, otwiera się okno, w którym można zmienić ustawienia i zatwierdzić je przyciskiem OK. Można tę czynność pominąć dwukrotnie klikając na konkretnych ustawieniach. 2.

W tym artykule: poznasz kilka, praktycznych funkcji w Excelu, które przydają się w codziennej pracy z arkuszami kalkulacyjnymi; możesz samodzielnie przećwiczyć prezentowane funkcje – wystarczy pobrać plik Excel z opisywanymi przykładami. Chciałbym podzielić się z Wami kilkoma funkcjami Excel, z których dosyć często korzystam i które według mnie znacząco ułatwiają pracę. We wpisie znajdują się także odesłania do bardziej zaawansowanych materiałów, które opisują inne Excel funkcje. Jedne z przedstawianych wskazówek mogą okazać się Wam znane, inne może nie. Nie będę tutaj pisał o tych najbardziej popularnych funkcjach arytmetycznych i statystycznych – spisałem je wszystkie w moim ebooku Excel – Nauka na przykładach. Więcej miejsca natomiast w tym wpisie poświęcę tym formułom i trikom, które wydają mi się mniej powszechne. Polecam mój Excel ebook – podręcznik z setkami przykładów funkcji w Excelu. Znajdziesz w nim: 100+ najważniejszych formuł i funkcji w Excelu z wyjaśnieniami i przykładami zastosowań, kurs tworzenia tabel przestawnych i opis sposobu pracy na nich, 30+ trików i wskazówek ułatwiających korzystanie z Excela, 60+ ćwiczeń wraz z rozwiązaniami, które pokazują wykorzystanie formuł w praktycznych zastosowaniach. Dzięki temu ebookowi skutecznie zwiększysz swoją wartość na rynku pracy. Przejdź na stronę, aby zobaczyć film i książkę od środka Zobacz szczegóły > A skąd wiem, że są mniej znane? Otóż bardzo często jestem pytany w pracy, jak „to lub tamto” można zrobić w Excelu…? Początkowo, przy niektórych pytaniach, aż byłem zdziwiony, jak można nie wiedzieć takiej oczywistej oczywistości. Ale z czasem już nawet najprostsze pytania przestały mnie zaskakiwać. Każda nowa wersja Excela to kolejne dziesiątki lub setki opcji i możliwości – opanowanie i zapamiętanie ich wszystkich to duża sztuka. Excel funkcje, które warto znać Poniżej przedstawiam skrótowe i robocze zestawienie wybranych, praktycznych funkcji i trików w Excelu, które ułatwiają analizę danych, automatyzują raportowanie, umożliwiają tworzenie szybkich obliczeń i zestawień. Po kliknięciu w przycisk poniżej można pobrać plik z przykładami ich wykorzystania. Wystarczy kliknąć i pobrać. UWAGA!!! jeżeli plik się nie otwiera lub wyskakują „krzaczki”, wtedy należy kliknąć prawym przyciskiem myszki na link poniżej i wybrać opcję „Zapisz element docelowy jako...”. Kliknij, aby pobrać plik: PLIK EXCEL – Przydatne funkcje i triki – przykłady i objaśnienia A oto lista praktycznych funkcji Excel: 1. Łączenie i przyporządkowywanie danych w Excelu Chyba każdy spotkał się z funkcją Osobiście wykorzystuję ją bardzo często do łączenia danych z różnych tabel. Jej składnia jest dosyć prosta – wystarczy podać kolejno: szukaną frazę; tabelę danych, która będzie przeszukiwana; numer kolumny, w której znajduje się poszukiwana wartość; „Fałsz” – oznaczające, że szukamy dokładne przyporządkowania. Dodatkowo aby w Excelu nie wyświetlały się dziwne znaczki oznaczające błąd (np. gdy szukana fraza nie znajduje się w przeszukiwanej kolumnie), funkcję wpisuję zwykle w kolejną funkcję – ”) – dzięki niej, we wszystkich polach, dla których nie znaleziono przyporządkowania komórka pozostaje pusta. Niestety wadą funkcji jest to, że wartość, która ma zostać przyporządkowana do szukanej frazy, musi znajdować się po jej prawej stronie w tabeli. Oczywiście można zawsze zmienić kolejność kolumn, lub zduplikować ją na końcu tabeli jeszcze raz, ale na szczęście istnieje prostsze rozwiązanie, aby poradzić sobie z tym problemem. Wystarczy stworzyć formułę, która łączy w sobie 2 funkcje: INDEKS() oraz Dla funkcji Indeks wpisujemy: adres kolumny, w której znajduje się poszukiwana wartość; a zamiast standardowego numeru wiersza wprowadzamy funkcję która dla podanej frazy zwraca jej pozycję we wskazanej kolumnie. 2. Sumowanie warunkowe w Excelu oraz inne operacje, których wynik jest uzależniony od spełnienia podanych warunków Gdy chcemy obliczyć prostą sumę z jednym warunkiem możemy posłużyć się funkcją Natomiast, gdy ewentualnych warunków jest więcej, wtedy najlepiej posłużyć się funkcją Podajemy w niej kolejno: adres sumowanej kolumny; adres kolumny dla pierwszego warunku; kryterium dla pierwszego warunku; adres kolumny dla drugiego warunku; kryterium dla drugiego warunku; itd. Alternatywnym sposobem obliczeń warunkowych w Excelu dla funkcji jest użycie funkcji tablicowych. Są nieco trudniejsze do użycia, ale ich przewaga polega na tym, że potencjalne działania nie ograniczają się wyłącznie do obliczania sumy. Możemy obliczyć średnią, wartość maksymalną, minimalną, dla zmiennych spełniających kilka warunków. Każdy warunek możemy rozdzielić albo znakiem *, który oznacza tutaj funkcję logiczną „ORAZ”, albo znakiem +, który oznacza funkcję logiczną „LUB”. Należy jednak pamiętać, że takie Excel funkcje (tj. funkcje tablicowe) należy zatwierdzić kombinacją przycisków Shift+Ctrl+Enter, w innym przypadku wyskoczy informacja o błędzie lub pojawi się nieprawidłowy wynik. 3. Sumowanie komórek z kilku arkuszy Wielokrotnie spotykamy się z tym, że plik Excel składa się z kilku lub kilkudziesięciu identycznych arkuszy, w których podane są wartości dla poszczególnych miesięcy, lat czy grup produktowych. Jeżeli chcemy stworzyć oddzielny arkusz, który będzie zawierał sumę poszczególnych komórek z kilku wierszy, można wtedy się posłużyć przykładowo poniższą funkcją: =SUMA(Arkusz1:Arkusz5!A4) , gdzie pierwsza część to zakres arkuszy do sumowania, a po wykrzykniku podawany jest adres komórki, który będzie sumowany. 4. Fragmentatory – czyli jednoczesne filtrowanie kilku tabel przestawnych W Excelu 2010 pojawiły się 2 bardzo przydatne opcje: „Wstaw fragmentator” oraz „Połączenia tabeli przestawnej”. Na pozór te mało mówiące polecenia okazują się być bardzo przydatnymi, szczególnie gdy pracuje się na kilku lub kilkunastu tabelach przestawnych połączonych pod jedno źródło danych. Dzięki nim, za pomocą kilku kliknięć, można jednocześnie przefiltrować wszystkie uprzednio połączone tabele przestawne. Wystarczy tylko wybrać opcję „Wstaw fragmentator”, wybrać zmienne, które chcemy filtrować, a następnie zaznaczyć nowo powstały fragmentator i wybrać opcję „Połączenia tabeli przestawnej”. Tam należy wyklikać wszystkie te tabele, których wartości mają się zmieniać wraz ze zmianami fragmentatora. I tyle. Zamiast filtrować każdą tabelę przestawną oddzielnie, wystarczy tylko paroma kliknięciami ustawić filtry w box’ie fragmentatora. 5. Wykresy dynamiczne – co zrobić, aby wykresy automatycznie się dostosowywały do nowo wprowadzonych wartości Podczas aktualizowania zestawienia w Excelu pojawia się konieczność ponownego sformatowania wykresów – w tym w szczególności wybrania nowego zakresu danych. Okazuje się, że bardzo przydatną funkcją byłoby takie ustawienie wykresów, aby po dodaniu (lub usunięciu) kolejnych wartości wykres sam się dostosowywał do nowego zakresu danych. Można to osiągnąć posługując się następującym trikiem: wybieramy zakładkę Formuły> Menedżer nazw > Nowy…, a następnie dla każdej serii danych tworzymy oddzielną nazwę, do której przypisujemy funkcję Przesunięcie(). Dzięki niej oraz dodatkowej funkcji jesteśmy w stanie zaznaczyć tylko zakres danych, który nas interesuje – szczegóły w załączonym przykładzie w pliku xlsx. Następnie w opcjach wykresu, w zakładce edytującej serię danych wstawiamy nazwę arkusza oraz nazwę serii danych, tak jak na poniższym zdjęciu. 6. Nazywanie zbiorów danych Przy większych analizach, gdy korzystamy z licznych źródeł danych, bardzo pomocne staje się ich nazywanie. Aby to zrobić wystarczy zaznaczyć interesujący nas zakres danych (może to być przykładowo jedna kolumna lub cała tabela) a następnie wprowadzić nazwę w lewym górnym polu arkusza (zaznaczone kółkiem na poniższym zdjęciu) i nacisnąć Enter. Dzięki temu zamiast każdorazowo odwoływać się w funkcjach do zakresu tabeli danych, możemy tylko wpisywać jej nazwę. Skraca to znacząco wprowadzanie formuł, a także późniejsze aktualizacje. Gdy potrzebne jest późniejsze poszerzenie zakresu danych, wystarczy wtedy tylko w „Menadżerze nazw” zmienić przypisanie do danej nazwy – w wyniku tego działania wszystkie tabele przestawne oraz funkcje zaktualizują się same. 7. Łączenie komórek – tworzenie własnych identyfikatorów Pracując na tabeli danych zdarza się, że potrzebujemy dodać do niej nową kolumnę, która jest kombinacją już istniejących kolumn lub połączeniem wartości jednej kolumny z dodatkowym znakiem lub wynikiem dowolnej funkcji. Zastosowanie ma wtedy prosty symbol „&”. Oto wybrane formuły, które mogą powstać przy jego wykorzystaniu. = A1&” ”&B1 -> połączenie wartości komórki A1 z B1 rozdzielone spacją = A1&jeżeli(B1>10;”_A”;”_B”) -> uzupełnienie komórki A1 o znacznik, które jest uzależniony od wartości komórki B1 8. Wypełnianie pustych pól w tabeli (tzw. usuwanie missingów) Puste pola w tabeli nie raz potrafią doprowadzić do szału. Zamiast zająć się analizą najpierw trzeba poświęcić sporo czasu na uporządkowanie danych. Ale jest parę trików na to, aby robić to szybciej. Przykładowo, jeżeli chcemy uzupełnić brakujące pola o wartość, która znajduje się powyżej w komórce, wtedy wystarczy zaznaczyć zakres kolumny do uzupełnienia, następnie nacisnąć F5 > Specjalne… > Puste. Po tej operacji zauważymy, że zaznaczone są wszystkie puste komórki w kolumnie, a dodatkowo pierwsza komórka jest aktywna – tzn. można do niej wprowadzić dowolną formułę. Zatem wprowadzamy do niej adres komórki, która znajduje się bezpośrednio powyżej jej i naciskamy Ctrl+Enter. W rezultacie tego działania, wszystkie puste komórki, które uprzednio zaznaczyliśmy, wypełniły się identyczną formułą wskazującą na komórkę znajdującą się nad nią. 9. Jak stworzyć histogram w Excelu? Histogram to bardzo praktyczne narzędzie statystyczne. Jest to wykres, który poszczególnym wartościom zmiennej przyporządkowuje ich liczności. Niby proste, ale jak taki histogram najszybciej wykonać w Excelu? Zacznijmy od wypisania w kolumnie poszczególnych wartości zmiennych. Jeżeli podziałka ma być co 1, wtedy po prostu wpisujemy kolejno 1,2,3,4,5,6,7…itd. Natomiast jeżeli chcemy zbadać liczebność poszczególnych przedziałów, wtedy wpisujemy tylko górną ich granicę np.: 5,10,20,50, itd. – wtedy pierwsza podziałka będzie zliczać wszystkie wystąpienia wartości poniżej 5, druga podziałka od 5 do 10, trzecia od 10 do 20. Dalej zaznaczamy zakres danych sąsiadujący po prawej stronie ze stworzonymi przedziałami wartości (jeżeli przedziały znajdują się w kolumnie A w wierszach od 1 do 5, to zaznaczamy w kolumnie B wiersze od 1 do 5), a następnie w pierwszej aktywnej komórce wpisujemy Excel funkcje, a dokładnie funkcję tablicową CZĘSTOŚĆ(), jako jej zmienne wprowadzamy badaną kolumnę danych oraz uprzednio stworzoną kolumnę z przedziałami wartości. Całość zatwierdzamy Ctrl+Shift+Enter. Automatycznie zostaną uzupełnione pola o liczności dla wszystkich zaznaczonych komórek. Dla tak przygotowanej tabeli danych narysowanie wykresu histogramu jest już czystą formalnością. 10. Przydatne skróty klawiszowe w Excelu Ctrl + „~” – aby wyświetlić wszystkie użyte w arkuszu formuły. Bardzo przydatne przy wyszukiwaniu ewentualnych błędów. Ponowne wciśnięcie tej samej kombinacji klawiszy przywraca normalny widok F4 – jeżeli chcemy „zablokować” zakres danych w funkcji możemy zamiast wstawiać znaki „$” przed każdą pozycją kolumny i wiersza, tylko nacisnąć F4. Jedno naciśnięcie – blokowane są kolumny i wiersze, dwa naciśnięcia F4 – blokowane są tylko wiersze, trzy kliknięcia F4 i blokowane są tylko kolumny. Przy obszernych analizach danych ta funkcja skraca zdecydowanie czas i pozwala uniknąć czeskich błędów – wstawienia $ w złym miejscu. Ctrl+Shift+kursor do zaznaczania zakresu komórek. Zamiast przeciągać kursorem cały zakres danych wystarczy użyć kombinacji podanych klawiszy, aby zaznaczyć interesujący nas zakres danych, tj.: całą kolumnę, cały wiersz, całą tabelę. Ctrl+F – skrót do opcji Znajdź, bardzo praktyczny do wyszukiwania danych w arkuszu. Dwukrotne kliknięcie w prawy dolny ród komórki – to nie jest skrót klawiszowy, ale pewne duże ułatwienie, o którym wiele osób zapomina. Bardzo często obserwuję, jak wiele osób daną formułę przeciąga komórka po komórce. A w wielu przypadkach wystarczy tylko dwa razy kliknąć we wskazane miejsce, a formuła zostanie automatycznie skopiowana do domyślnego zakresu danych (jest to zakres istniejącej tabeli) Dwukrotne kliknięcie Malarza formatów – tak samo jak w przypadku powyżej, wiele osób zapomina o tym, że nie trzeba za każdym razem kopiować i wklejać formaty. Wystarczy dwukrotnie kliknąć w Malarza formatów, a dany format zostanie zapamiętany i będzie można go zastosować do dowolnej ilości komórek. Aby następnie zakończyć wklejanie formatów wystarczy ponownie dwukrotnie kliknąć w przycisk Malarz formatów lub po prostu nacisnąć ESC. Excel funkcje – książka z setkami przykładów To tylko nieliczne, praktyczne Excel funkcje, które sprawdzają się w codziennej pracy. Jeszcze raz gorąco polecam mój Excel podręcznik. Jest to kompleksowe opracowanie, które zawiera: opisy ponad 100 funkcji Excel wraz z przykładami; objaśnienia pracy na tabelach przestawnych; kilkadziesiąt trików i wskazówek, jak radzić sobie w częstych czynnościach wykonywanych w Excelu; Excel ćwiczenia – 60 zadań wraz z rozwiązaniami, które pokazuje praktyczne wykorzystanie formuł. Na uwagę zasługuje fakt, że cała książka „Excel. Nauka na przykładach” jest w formacie pliku xlsx, co znacząco ułatwia naukę. Nie trzeba kopiować lub przepisywać formuł do arkusza kalkulacyjnego. Wszystko dostajesz od razu w formacie excelowym i pdf. Dzięki temu nauka Excela jest o wiele prostsza i szybsza. Jeszcze na koniec szybkie pytanie... Korzystasz z EXCEL lub PowerPoint?Poznaj Naukę na przykładach! 500 funkcji Excel + 500 slajdów PowerPoint Zobacz podręcznik =>

W Microsoft Excel zwykle używamy znaku „”, aby zaznaczyć, że nie jest równy. Ten operator „” sprawdza, czy dwie wartości nie są sobie równe. Nie równa się „=” w programie Excel zwykle używamy tej formuły jako = A1B1, gdzie ta formuła zwraca PRAWDA, jeśli wartość w komórce A1 nie jest równa wartości w komórce B1 i Please add exception to AdBlock for If you watch the ads, you support portal and users. Thank you very much for proposing a new subject! After verifying you will receive points! wolnyjac21 18 May 2014 19:16 19350 #1 18 May 2014 19:16 wolnyjac21 wolnyjac21 Level 9 #1 18 May 2014 19:16 Witam, Moje pyanie dlaczego zadna z poniższych formuł nie zwraca prawdy ? =JEŻELI(B26="*",1,0) =JEŻELI((B26="k*"),1,0) =JEŻELI((B26="k"&"*"),1,0) b26 zawiera slowo: kowalski I wlasciwie mam jeszcze jedno pytanie. W kolumnie od B1 do B50 mam np. rozne nazwiska i teraz robie tak: =Jeżeli(b1="kowalski",1,0) - przeciagam w dol i sobie podliczam ile ich jest funkcja Moje pytanie jest takie: jak to zrobić w jednej komórce ? No i moze ostatnie: Mamy kolumne z wartosciami 0,1 przyklad lp |b ------- 1 | 0 2 | 0 3 | 1 i teraz chcialbym do kolumny C wpisac tylko te lp dla, ktorych przyjmuja wartosc 1. wiem, ze mozna uzyc filtru, ale chcialbym sie dowiedziec czy jest tez jakas regulka. #2 18 May 2014 20:19 JRV JRV VBA, Excel specialist #2 18 May 2014 20:19 Witaj 1. = JEŻELI(ZNAJDŹ("k";B26)=1;1;0) 2. = #3 18 May 2014 20:42 wolnyjac21 wolnyjac21 Level 9 #3 18 May 2014 20:42 1. Funkcja znajdz() zwroci 7, wiec podany przez Ciebie przyklad zwraca nic innego jak falsz i to rozwiazanie nie jest dla mnie odpowiednie. Chcialby sprawdzic czy istnieje ciag znakow z jakas litera na poczatku i zastanawia mnie dlaczego "*", ktora oznacza dowolny ciag znakow nie dziala w moim przypadku ? 2. Ten przyklad rowniez jest niepoprawny a przynajmniej nie spelnia moich wymagan Helpful post #4 18 May 2014 20:55 JRV JRV VBA, Excel specialist Helpful post #4 18 May 2014 20:55 1. Funkcja znajdz() wrażliwe na dużych i małych liter. 2. Przepraszam - Między innymi funkcja pozwala znaki * #5 19 May 2014 10:30 cbrman cbrman Level 27 #5 19 May 2014 10:30 wolnyjac21 moja szklana kula podpowiada żebyś załączył plik z przykładowymi danymi. Helpful post #6 19 May 2014 12:17 marek003 marek003 Level 40 Helpful post #6 19 May 2014 12:17 wolnyjac21 wrote: 1. Funkcja znajdz() zwroci 7, wiec podany przez Ciebie przyklad zwraca nic innego jak falsz i to rozwiazanie nie jest dla mnie odpowiednie. Chcialby sprawdzic czy istnieje ciag znakow z jakas litera na poczatku i zastanawia mnie dlaczego "*", ktora oznacza dowolny ciag znakow nie dziala w moim przypadku ? 2. Ten przyklad rowniez jest niepoprawny a przynajmniej nie spelnia moich wymagan Nie działa w twoim przypadku bo excel głównie jest stworzony do matematyki i liczb. Do operacji na znakach excel ma całkiem inne funkcje. Warunek jaki zastosowałeś w funkcji jeżeli jest zwykłym porównaniem wartości z komórki B26 i ciągu znaków. W twoim przypadku pojedynczego ciągu "gwiazdka". W tym przypadku excel (jak i inne arkusze kalkulacyjne) sprawdza czy w komórce B26 nie wpisałeś * (a nie czegokolwiek) gdyż do "czegokolwiek" jest np. funkcja Co do pierwszego to wystarczy troszeczkę przerobić to co podsunął kolega JRV =JEŻELI( Tylko że tu (to co wspomniał JRV) nie ma sprawdzania wielkości litery, czyli ta formuła da ten sam wynik: =JEŻELI( Co do drugiego (znów za kolega JRV) = A co do trzeciego - to nie takie proste. Może być kolumna pomocnicza? Bo jak tak, to można docelowo wykorzystać np. a w kolumnie pomocniczej wrzucać WIERSZ(). Lub jeżeli "1" można zastąpić od razu numerem wiersza [WIERSZ()] to wystarczy w trzeciej kolumnie i tyle #7 19 May 2014 13:38 wolnyjac21 wolnyjac21 Level 9 #7 19 May 2014 13:38 Dziękuje bardzo za wszystkie odpowiedzi Teraz pozostaje stoczyć walke z arkuszem, może coś uda się zdziałać ^^ a takie jeszcze pytanie jaki bład popelniam tutaj: = ehh mniejsza jakos nie potrafie zbic danych w jedna kolumne.. zawsze musze wykorzystać 10 pomocniczych ;\ #8 19 May 2014 14:07 Maciej Gonet Maciej Gonet VBA, Excel specialist #8 19 May 2014 14:07 Dzień dobry, Jeżeli w kolumnie G są nazwiska, i chcemy ustalić ile z nich zaczyna się na "K", to należy użyć formuły: z tym, że ta formuła nie odróżnia dużych i małych liter. Gdyby to było istotne trzeba by było użyć innej formuły. Pozdrowienia. #9 19 May 2014 14:41 wolnyjac21 wolnyjac21 Level 9 #9 19 May 2014 14:41 Jak sumowac liczby typu float tzn. zmienno przecinkowe bo Suma() zwraca 0 ;/ #10 19 May 2014 15:09 marek003 marek003 Level 40 #10 19 May 2014 15:09 wolnyjac21 wrote: a takie jeszcze pytanie jaki bład popelniam tutaj: = Po pierwsze "," to nie ";" i czy na pewno o taki warunek zliczania ci chodzi?: JEŻELI(LEWY(G59,1)="k",1,0) Co do zmienno przecinkowych sformatuj komórki sumowane i wynikową na zmiennoprzecinkowe i powinno być ok. Bo wg mnie suma działa tylko nie widzisz "całego" wyniku. Format komórki - niestandardowe i wybierz np. "0,00E+00" #11 19 May 2014 15:14 cbrman cbrman Level 27 #11 19 May 2014 15:14 Do zsumowania ilości nazwisk zaczynających się na "K" możesz użyć następującej formuły tablicowej #12 19 May 2014 15:25 wolnyjac21 wolnyjac21 Level 9 #12 19 May 2014 15:25 marek003 wrote: wolnyjac21 wrote: a takie jeszcze pytanie jaki bład popelniam tutaj: = Po pierwsze "," to nie ";" i czy na pewno o taki warunek zliczania ci chodzi?: JEŻELI(LEWY(G59,1)="k",1,0) Co do zmienno przecinkowych sformatuj komórki sumowane i wynikową na zmiennoprzecinkowe i powinno być ok. Bo wg mnie suma działa tylko nie widzisz "całego" wyniku. Format komórki - niestandardowe i wybierz np. "0,00E+00" No niestety, ale excel, na którym sie bawie wymaga ode mnie przecinków a nie średników... ale to nie jest takie istotne. Po drugie komorki są sformatowane i widnieje suma nie wiem może ten excel jest zbugowany.. W kazdym bądź razie dzieki wielkie za pomoc ^^ #13 19 May 2014 15:34 marek003 marek003 Level 40 #13 19 May 2014 15:34 A jaki to excel - wersja i na jaki kraj - UK? Co do sumy to niemożliwe 0,05+0,05 da ci 0,1 Co wpisujesz w komórki? A jak naciśniesz przyciskiem "zwiększ dziesiętne" - taka strzałeczka w lewo z zerami - to nic się nie dzieje? A po trzecie jak widzisz " to masz format zwykły - liczbowy W przypadku który Ci pokazałem gdyby było 0 (zero) widział być nie a " czyli np. przy 0,000000000005 byś widział " a przy "twoim" formacie właśnie widzisz przy tak małej cyfrze " #14 19 May 2014 18:06 wolnyjac21 wolnyjac21 Level 9 #14 19 May 2014 18:06 Wersja 2007. Co do kraju to szczerze mówiac nawet nie wiem, gdyż zainstalowalem excel'a tylko na chwile(w ramach przypomnienia pewnych rzeczy) i do tego na linuksie. Na kolejne pytania już Ci niestety nie odpowiem, gdyż pozbyłem sie excel'a Mimo wszystko dziękuje za zainteresowanie tematem i mam nadzieje, że wasze rady nie pójdą w las ^^ #15 03 Jan 2019 12:20 katharinaa katharinaa Level 9 #15 03 Jan 2019 12:20 Witam, w kolumnie G mam kody pieciocyfrowe, chcę zliczyc te zaczynajace się od cyfry 2. =JEŻELI( <--jak to zmodyfikować by działało? z góry dziękuję #16 03 Jan 2019 12:38 Maciej Gonet Maciej Gonet VBA, Excel specialist #16 03 Jan 2019 12:38 Jeżeli te kody są tekstami, to: Jeżeli są liczbami, to: Zawsze daj swój załącznik, wtedy nie będzie wątpliwości. #17 03 Jan 2019 13:55 katharinaa katharinaa Level 9 #17 03 Jan 2019 13:55 Maciej Gonet wrote: Jeżeli te kody są tekstami, to: Jeżeli są liczbami, to: Zawsze daj swój załącznik, wtedy nie będzie wątpliwości. Bardzo dziękuję.. działa, dla drugiego przypadku, tj. kody są liczbami. Pozdrawiam serdecznie IY9Kv8.